Ο Ένοικος στο Κατώφλι

Τοκ! Τοκ!

Ποιος κτυπά;

Ο Ένοικος στο Κατώφλι!

Να του ανοίξουμε;

Ένοικος (στο Κατώφλι): Ένας όρος που επινοήθηκε από τον Μπούλβερ Λύτον στο έργο του Ζανόνι. Αλλά στον Αποκρυφισμό η λέξη ‘‘Ένοικος’’ είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από τους σπουδαστές εδώ και αιώνες και αναφέρεται σε ορισμένα κακόβουλα αστρικά Διπλά νεκρών ατόμων.

Ε.Π. Μπλαβάτσκυ / Βίβλος Αποκρυφισμού / Κέδρος

Ωστόσο, ο Ένοικος στο Κατώφλι, είναι πολλά περισσότερα από το …λήμμα ενός λεξικού! Είναι πολλά περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσε να γράψει ποτέ κανείς ακόμη και στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής! Δεν ευελπιστώ να σας τον συστήσω λοιπόν, πώς θα μπορούσα άλλωστε, παρά μόνο να σας μιλήσω γι αυτόν. Αφ’ ενός μεν γιατί αργά ή γρήγορα –και επιβεβαιωμένα– θα σας χτυπήσει την πόρτα και αφ’ ετέρου γιατί είναι «ζουμερό» θέμα!

Ας ξεκινήσουμε τυπικά και ανώδυνα κάνοντας μια μικρή αναφορά στον Λόρδο Edward Bulwer Lytton

(1803-1873) ο οποίος και έκανε ευρύτερα γνωστό τον όρο Ένοικος (dweller). Σπούδασε στο Trinity College του Cambridge και διετέλεσε κρατικός γραμματέας των αποικιών, αλλά διέπρεψε ως θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος.

Μια από τις ιδιαιτερότητες του ήταν το πάθος του για τις απόκρυφες μελέτες. Ανήκε στο τάγμα των Ροδόσταυρων και συναναστρέφονταν με πνευματιστικούς κύκλους ενώ λέγεται ότι ήταν μάγος και ο ίδιος. Άλλωστε οι αποκρυφιστικές γνώσεις του είναι πρόδηλες στο συγγραφικό του έργο το οποίο είναι πλούσιο και ποικίλο. Ορισμένα από τα έργα του είναι «Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» (1834), «Αθήνα, η άνοδος και η πτώση» (1837-ιστορικό), «Η Επερχόμενη Φυλή» (1871), «Ζανόνι» (1842).

Ο Ένοικος στο Κατώφλι, στο «Ζανόνι» του Lytton, είναι μια φρικαλέα μορφή καλεσμένη από την απερισκεψία ενός επιπόλαιου μαθητή του αποκρυφισμού και, όπως μας πληροφορεί η Ε. Μπλαβάτσκυ, ο όρος παραδοσιακά αναφέρεται σε ορισμένα κακόβουλα αστρικά Διπλά νεκρών ατόμων.

Το «αστρικό Διπλό», είναι μια έκφραση που χρησιμοποιείται για να ορίσει το μη υλικό μας σώμα, αυτό που γενικά ονομάζουμε «αιθερικό αντίτυπο» ή «σκιά» του ανθρώπου, αλλά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο θέμα, διαθέτουμε περισσότερα από ένα μη υλικά σώματα. Εδώ ας σας θυμίσω, πως κάθε «σώμα» δεν είναι παρά ένα ενεργειακό πεδίο που δονείται στην δική του συχνότητα και πως αυτά τα πεδία εμπλέκονται μεταξύ τους και βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση. Το «αστρικό» είναι αυτό που βρίσκεται πλησιέστερα στο υλικό πεδίο, από άποψη συχνότητας.

Η Dion Fortune, αναφερόμενη στις ψυχικές επιθέσεις, γράφει: «…ο νους επηρεάζει το σώμα μέσω του αιθερικού διπλού……που είναι σχεδόν υλικό ή τουλάχιστον αρκετά υλικό, ώστε να αφήνει μελανιές στο σώμα του θύματος, να μετακινεί έπιπλα… ή τουλάχιστον να προκαλεί αρκετό θόρυβο.»    

Ας δούμε όμως τις ιδιότητες που έχει ένα «Διπλό» και την λειτουργία του, έτσι όπως μας δίνονται από τις εσωτερικές παραδόσεις, καθώς και την σχέση του με το Doppelgänger (σωσίας), ένα άλλο όνομα που χρησιμοποιείται για τον Ένοικο στο Κατώφλι. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν Είδωλον και το θεωρούσαν το ζωτικό και πρωτότυπο σώμα, την αντανάκλαση του ανθρώπου της σάρκας.

Σύμφωνα με την Ανθρωπογένεση από το Μυστικό Βιβλίο του Ντζιάν (Στάντζα IV, Σλόκα XVII): …Η Πνοή (ανθρώπινη Μονάδα) χρειάζονταν ένα καθρέφτη του σώματος της (αστρική σκιά). «Της δίνουμε τον δικό μας» είπαν οι Ντχγιανι. Η Πνοή χρειάζονταν ένα φορέα επιθυμιών (Κάμα Ρουπά). «Τον έχει», είπε ο Αποξηραντής των Υδάτων (Σούτσι, το πυρ του πάθους και του ζωώδους ενστίκτου). Οι επεξηγήσεις εντός των παρενθέσεων είναι της Ε. Μπλαβάτσκυ, η οποία σημειώνει πως τα πάθη και οι επιθυμίες του Κάμα Ρουπά είναι τα δύο στοιχεία του Αχανκάρα, τα οποία αναπτύσσουν την ατομικοποιημένη συνείδηση, το προσωπικό εγώ. Και Αχανκάρα, είναι η Αντίληψη του Εγώ. Η Προσωπικότητα, ο Εγω-ισμός.

Ως Κάμα Ρουπά το συναντάμε στον εσωτερικό Βουδισμό. Ρουπά σημαίνει σώμα και Κάμα είναι ο Θεός του Έρωτα, αλλά και η αρνητική του πλευρά. Η κακή επιθυμία, ο πόθος, το πάθος για ύπαρξη και σ’ αυτή την περίπτωση ταυτίζεται με τον Μάρα, τον Θεό του Πειρασμού ή Παραπλανητή.  

Κάμα Ρουπά είναι λοιπόν το Σώμα των ζωικών βουλήσεων και των συναισθημάτων, ή αλλιώς το ενεργειακό πεδίο που τα συγκρατεί. Στην Επταδική διαίρεση του Ανθρώπου, που υιοθετεί ο Βουδισμός, «…κάθε φορά που το αθάνατο Εγώ ενσαρκώνεται, γίνεται, σαν σύνολο, μια σύνθετη μονάδα Ύλης και Πνεύματος, που μαζί δρουν πάνω σε επτά διαφορετικά πεδία ύπαρξης και συνείδησης.» Σ’ αυτήν την διαίρεση καταλαμβάνει την τέταρτη θέση, ξεκινώντας από το υλικό, και χαρακτηρίζεται ως «…η αρχή της ζωικής επιθυμίας, η οποία καίει μανιασμένα στη διάρκεια της ζωής στην ύλη, καταλήγοντας σε κορεσμό^. είναι αδιαχώριστη από τη ζωική ύπαρξη.»

Για τους μελετητές της Δυτικής Καμπαλά αποδίδεται με τον όρο «Ρούαχ» και στην Αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών αντιστοιχεί στο «Άκου», την προσωπική διάνοια ή αντίληψη.

Και για να μην πελαγοδρομούμε μέσα στις ορολογιακές ετικέτες των διαφόρων παραδόσεων ας κρατήσουμε, συνοψίζοντας, πως ανάμεσα στα ενεργειακά πεδία που συγκροτούν το ανθρώπινο ον υπάρχει και ένα που δομείται και λειτουργεί ως φορέας των άλογων επιθυμιών ανάπτυξης και διατήρησης της προσωπικής ζωικής ύπαρξης. Πιο απλά θα μπορούσαμε και να το χαρακτηρίσουμε ως ένα βασικό ένστικτο. Είναι αυτό που μας οδηγεί σε πράξεις προσωπικής πρόταξης και άμιλλας.

Και ως εδώ όλα καλά, μόνο που υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Διότι ως όντα λογικά, κοινωνικά και πολιτισμένα έχουμε αποφασίσει πως είναι απαραίτητο και θεμιτό να χαλιναγωγούμε τα άλογα ένστικτα μας. Φαίνεται όμως πως, εκείνα, έχουν διαφορετική άποψη! Και αυτή η αναπόφευκτη εσωτερική σύγκρουση φορτίζει συνεχώς το πεδίο-φορέα τους, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του. Όπως άλλωστε ξέρουμε και από την επιστήμη της φυσικής, κάθε φόρτιση πεδίου επιφέρει αντίστοιχη ενίσχυση του.

Το τελικό αποτέλεσμα; Ένας «Ένοικος στο Κατώφλι» της μη –κατά κανόνα– συνειδητής Αντίληψης! Ένας «Άλλος» εαυτός μας, σκοτεινός και άγνωστος και συνήθως διαμετρικά αντίθετος από αυτόν που προβάλουμε.

Ένας Άλλος που είναι ακριβώς ό,τι δεν είμαστε εμείς. Που, κάτω από ακραίες συνθήκες, μπορεί να μας οδηγήσει στο σκοτάδι της τρέλας ή και στο φως της ελευθερίας!

 Λέγεται πως ο Ρ. Α. Γκυ ντε Μωπασάν κατέρρευσε διανοητικά ακριβώς εξ αιτίας της «παρουσίας» αυτού του Άλλου του εαυτού, που τον καταδίωκε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

 

«Χωρίζουμε τον εαυτό σε ένα εγώ και σε μια σκιά επειδή ο πολιτισμός αξιώνει να συμπεριφερόμαστε με έναν ορισμένο τρόπο…Το εγώ είναι αυτό που είμαστε και αυτό που γνωρίζουμε συνειδητά. Η σκιά είναι το μέρος εκείνο του εαυτού μας που δεν μπορούμε ούτε να δούμε ούτε να γνωρίσουμε…Όταν η σκιά αυτονομείται, γίνεται ένα τρομερό τέρας μέσα στο ψυχικό μας ενδιαίτημα.» γράφει ο ψυχολόγος R. A. Johnson, ενώ η Dion Fortune διευκρινίζει: «Η ‘‘Σκιά’’ της ψυχολογίας του Γιουνγκ δε θα πρέπει να συγχυσθεί με τον ‘‘Ένοικο στο Κατώφλι’’.

Η Σκιά αντιπροσωπεύει το υποσυνείδητο της παρούσας ενσάρκωσης, παρόλο που φυσικά επηρεάζεται από τις προηγούμενες ζωές. Η ‘‘Αντιμετώπιση της Σκιάς’’ υποδηλώνει την αντίληψη της πραγματικότητας του υποσυνείδητου νου και την αποδοχή του υλικού (συστατικού) που συχνά διαφοροποιείται από εκείνο του συνειδητού νου…¹

Ο ‘‘Ένοικος στο Κατώφλι’’, όπως χρησιμοποιείται στην ορολογία μας, αντιπροσωπεύει ολόκληρο το παρελθόν του ατόμου, όλα όσα το έφτιαξαν όπως είναι. Επομένως, είναι η συσσώρευση όλων των ‘‘Σκιών’’ του…η ανάδυση του αντιθετικού του χαρακτήρα μέσα από μια φαινομενικά ανεξάρτητη ζωή…Το ‘‘Αντίκρισμα του Ενοίκου στο Κατώφλι’’ είναι η αντιμετώπιση από μέρους του ανθρώπου ολόκληρου του παρελθόντος του και απαιτεί την πλήρη αποδοχή του καθώς και όλων όσα έκαναν τον άνθρωπο αυτό που είναι σήμερα…Ο ‘‘Ένοικος στο Κατώφλι’’ μπορεί να γίνει αντικείμενο οραματιστικής εμπειρίας, και δε θα πρέπει να μπερδευτεί με τις αγγελικές ή στοιχειακές μορφές του συνηθισμένου τύπου.»

Το απαραίτητο της αντιμετώπισης του το συναντάμε και στην Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών, στην οποία, οι όψεις αυτού του «Άλλου» εαυτού εμφανίζονται ως οι «Οργισμένες Θεότητες» …περιβαλλόμενες με φλόγες, οργισμένες, αιμοδιψείς…

«Το αίμα συμβολίζει τη Σανγκσαρική ύπαρξη. Η δίψα του αίματος, τη δίψα για σανγκσαρική ύπαρξη. Για το ζηλωτή, ο οποίος –ακόμη και σε αυτό το στάδιο– μπορεί να φτάσει να κατανοήσει ότι οι θεότητες αυτές δεν είναι παρά οι καρμικές προσωποποιήσεις των δικών του ροπών, γεννημένων από τη ζωή και το μεθύσι της ζωής και ο οποίος έχει τη μεγάλη δύναμη να τις αντιμετωπίσει ακλόνητος… σαν παλιούς γνώριμους και ύστερα, εγκαταλείποντας την προσωπικότητα του, να βρει μέσα τους τη φώτιση για την πραγματική φύση της σανγκσαρικής υπάρξεως…»

Όμως, σύμφωνα πάντα με το Μπάρντο Τοντόλ,  οι «Οργισμένες Θεότητες» είναι μονάχα οι «Ειρηνικές Θεότητες» με αλλαγμένη την όψη. Και αυτό μας οδηγεί σε μια άλλη οπτική γωνία του θέματος.

Στο Καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής όπου έχουμε σαν σημεία αναφοράς τις δέκα Σεφιρώθ, που για το Μικρόκοσμο αντιπροσωπεύουν δέκα διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης. Καμία όμως Σεφίρα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την αντιθετική της. Αυτές οι αντίθετες όψεις ονομάζονται Κλιπώθ και στην Εβραϊκή Καμπαλά, εκτός των άλλων, τους αποδίδεται το νόημα ως «…κελύφη των νεκρών ανθρώπινων όντων, όχι το φυσικό σώμα αλλά τα απομεινάρια της προσωπικότητας μετά την αποχώρηση του πνεύματος.»

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι Κλιπώθ δεν αποτελούν ανεξάρτητες αρχές ή παράγοντες στο Κοσμικό Σχέδιο και στην δομή της Συνείδησης, αλλά την ανισόρροπη και καταστροφική όψη των αντίστοιχων Σεφιρώθ.

Για παράδειγμα, αν είναι κάποιος ορμητικός και ενεργητικός έχει την τάση –μη τηρούμενου του αυτοελέγχου– να καταλήγει στη σκληρότητα και την καταπίεση. Ή αν είναι ήρεμος και μεγαλόκαρδος να υποκύπτει στον πειρασμό της απόλυτης ελευθερίας και της αδράνειας.

Και βέβαια το Κλειδί, βρίσκεται στην λέξη ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ. Τηρούμενης της ισορροπίας αποφεύγεται η υπερφόρτιση και η ενίσχυση του ενεργειακού πεδίου που δομείται από τις άλογες επιθυμίες της ζωικής ύπαρξης. Ως όντα κοινωνικά, ναι οφείλουμε να ελέγχουμε τις ζωώδεις τάσεις μας, ωστόσο είναι ολέθριο να τις αποποιούμαστε και να τις κρύβουμε από τον συνειδητό εαυτό μας! Να αρνούμαστε την ύπαρξη τους και να φοβόμαστε την δύναμη τους. Είμαστε πρώτα και κυρίως αυτές και έπειτα η λογική μας.

Παρ’ όλα αυτά η λογική μας είναι εκείνη που μας δίνει την ικανότητα της διάκρισης και της νηφαλιότητας και αυτός θα έπρεπε να είναι και ο ρόλος της. Είναι αυτή που μπορεί να διατηρεί τις ισορροπίες, αλλά είμαστε εμείς που θα πάρουμε την απόφαση για το αν θα της δώσουμε την εντολή να το κάνει.

Και μια και μιλήσαμε για ισορροπίες, ας κάνουμε μια βουτιά σε πιο σκοτεινά νερά. Εκεί όπου η λογική μοιάζει με μια αχνή αντανάκλαση και η παρουσία της «φρικαλέας» μορφής του «Ένοικου», παρήγορη! Εκεί όπου οι πάντα συγκρουόμενες και ταραχώδεις Τυφωνικές αρχές της διαφοροποιημένης χαοτικής ύλης στο Σύμπαν ή στον Άνθρωπο «κλέβουν τη λογική από την ψυχή» όπως λέει και η Αιγυπτιακή Βίβλος των Νεκρών.

Ο Τυφώνας είναι μια όψη, ή σκιά, του Όσιρη. Όσο αυτοί οι δυαδικοί θεοί, σύμβολα αγαθού και αναγκαίου κακού, φωτός και σκότους, κρατιούνται στενά σύμμαχοι αντιπροσωπεύουν τον ενοποιημένο εσωτερικό θεό. Όταν όμως χωριστούν σε δύο οντότητες, η καθεμιά με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, γίνονται αντίστοιχα οι αντίθετοι πόλοι του καλού και του κακού. Δύο ανεξάρτητες οντότητες-δυνάμεις για το σύμπαν, δύο διαφορετικές προσωπικότητες για τον άνθρωπο. Όταν ο Τυφώνας-Σετ τεμαχίζει τον Όσιρη μένει χωρίς την αντισταθμιστική του αγαθή και φωτεινή δύναμη, διαποτισμένος από το κακό και το σκοτάδι.

Και η ψυχολογική αντίδραση σ’ αυτό το διχασμό γεννάται αυτόματα, ακολουθώντας δυο διεξόδους. Τον κατευνασμό ή τον εξορκισμό του κακού. 

Όταν ο Τυφώνας έφυγε νικημένος από τη μάχη με τον Ώρο, ταξίδεψε για επτά ημέρες πάνω στη ράχη ενός γαϊδάρου και έτσι καταλήγει να λατρεύεται με αυτή τη μορφή. Το όνομα αυτού του γαϊδάρου είναι Αώ ή Ιάω,² όπου τα φωνήεντα μιμούνται το γκάρισμα του ζώου. 

Ας μην μπερδέψουμε το «Ιάω» με το «Ιαώ». Το δεύτερο σχετίζεται με τον Μίθρα που λατρεύονταν κάτω από αυτή την επωνυμία, αλλά το συναντάμε και σε κάποιες Γνωστικές αιρέσεις καθώς στην πορεία του χρόνου ταυτίστηκε με τον Ώρο και μεταγενέστερα με τον Ιεχωβά. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει στη Βιβλική Ιστορία ότι «οι Ιουδαίοι διηγούνται πως ο Μωυσής ονόμαζε το Θεό Ιαώ».  

Την κραυγή «Ιώ» την συναντάμε στα διονυσιακά όργια (ο Διόνυσος ταυτίζεται με τον Όσιρη) και το «Ιά»… στην «μυθολογία» Κθούλου. Λατρευτικές τελετές εξευγενισμού κερασφόρων θεών, και αν αναρωτιέστε την μεταξύ τους σχέση, ο τράγος ήταν αφιερωμένος από τους Αιγύπτιους στον Τυφώνα. Η άλλη διέξοδος! Ο αποδιοπομπαίος τράγος… Πάνω στο κεφάλι αυτού του τυφωνικού τράγου εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους και τις εξόρκιζαν, αποπέμποντας τον στην έρημο. 

Αλλά οι επιπτώσεις της διάσπασης των δυαδικών θεών δεν περιορίζονται στην ανθρώπινη ψυχολογία. Εκεί απλά καταλήγουν και γίνονται, παραδοσιακά, «οι φοβεροί αγώνες που περιμένουν τον υποψήφιο για μύηση. Αγώνες ανάμεσα στον εαυτό του και στα προσωποποιημένα ανθρώπινα πάθη του, που ο εσωτερικός φωτισμένος άνθρωπος πρέπει είτε να τα φονεύσει είτε να αποτύχει». Οι επιπτώσεις είναι πρωτίστως κοσμολογικές, οι αναταράξεις του έρποντος Χάους, και αντικατοπτρίζονται στους ουράνιους πολέμους των μυθολογιών και στη συνέχεια στις θρησκευτικές παραδόσεις. Ο Τυφώνας γίνεται Δράκοντας και Όφις και σκοτώνεται από τον αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Άγιο Γεώργιο αντίστοιχα. Ο Ώρος ταυτίζεται με τον Άνουβη και ο δεύτερος παριστάνεται με θώρακα και ακόντιο να σκοτώνει ένα δράκοντα που έχει κεφάλι και ουρά φιδιού…

Σας μπέρδεψα; Αναρωτιέστε ποιος είναι ποιος; Είναι πολύ απλό. Εμείς, οι πολιτισμένοι, μπορεί να πάψαμε να σκαρφαλώνουμε στις ραχούλες –με συγχωρείτε για την έκφραση– «γκαρίζοντας», αλλά αυτό δεν σημαίνει… ή μάλλον εξ αιτίας αυτού, έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη να αναγνωρίσουμε και να εξευμενίσουμε την σκοτεινή μας πλευρά. Ο «Ένοικος» δεν είναι de facto υπαρκτός! Ωστόσο για να τον περάσουμε στην ανυπαρξία χρειάζεται να αποδεχθούμε την πιθανότητα της ύπαρξης του! Αυτός κι εμείς μπορούμε να είμαστε ένα και αυτό είναι που πρέπει να κατανοήσουμε. Και να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού και των πράξεων μας και κατά συνέπεια της προσωπικής μας δύναμης.

Όμως! Ακόμη κι αν δεν δεχόμαστε την θεωρία των επαναγεννήσεων ή αν αυτή η θεωρία είναι βασισμένη σε λάθος εκτιμήσεις και επιδέχεται μια διαφορετική ερμηνεία, το σίγουρο είναι πως σε αυτήν εδώ την ζωή έχουμε κιόλας συσσωρεύσει, από την νηπιακή μας ηλικία έως σήμερα, αρκετή «Σκιά» για να σέρνουμε πίσω μας.

Αν δεχθούμε και την συσσώρευση των Σκιών από «άλλες» μας ζωές, το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο «καυτό», κάτι σαν τον Σιμούν της ερήμου…

Και σαφώς, το ζητούμενο είναι τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και τώρα. Ευτυχώς, όντας στο Υλικό Επίπεδο, έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα αυτό της χρονικής καθυστέρησης της υλοποιητικής ικανότητας. Η ασφαλιστική δικλείδα των φυσικών νόμων, αυτό που για όλους τους επίδοξους Μάγους είναι η εκνευριστική τροχοπέδη τους, ιδωμένο από άλλη σκοπιά δεν είναι παρά η δυνατότητα που μας δίνεται για ασφαλέστερους πειραματισμούς. Όσο πιο συνειδητά βιώνουμε αυτή την κατάσταση τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχουμε για διορθωτικές κινήσεις στην εξελικτική μας πορεία. Ωστόσο επειδή δεν πρέπει να θεωρούμε τον Χρόνο που μας απομένει ποτέ επαρκή, χρειάζεται άμεση και συνεχής κινητοποίηση μόλις αποκτήσουμε αυτή την επίγνωση.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε έναν σημαντικό «συνεργάτη» για να μας βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση των κωδικοποιημένων μηνυμάτων που μας στέλνει ο δικός μας «Ένοικος» ώστε να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε μαζί του πριν αντιδράσει με καμιά …κατάληψη! Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και με το δίκιο του άλλωστε γιατί σε τελική ανάλυση, μάλλον «Συγκάτοικος» έπρεπε να είναι! 

Και ο συνεργάτης δεν είναι παρά το ίδιο μας το υλικό σώμα και το σώμα μας δεν ψεύδεται ποτέ! Αντανακλά ό,τι πραγματικά μας συμβαίνει σε υποσυνείδητο επίπεδο. Μέσω παθολογικών σωματοποιήσεων ο «Ένοικος» μας στέλνει από την δική του πλευρά του συνειδησιακού κατωφλιού τις «προτάσεις», τις «αιτήσεις» και τις «επιστολές διαμαρτυρίας» του! Αν εμείς συστηματικά τον αγνοούμε ε, κακό του κεφαλιού μας.

Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές μέθοδοι αντιμετώπισης αυτών των σωματοποιήσεων (μουσικοθεραπεία, δραματοθεραπεία κλπ) αλλά δεδομένου ότι εμείς αποσκοπούμε σε κάτι πολύ βαθύτερο χρειάζεται να δουλέψουμε μόνοι μας. Και πριν αναφερθούμε στην διαδικασία που μπορούμε να ακολουθήσουμε για την επίτευξη του στόχου μας, θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω πως πρακτικές όπως την ύπνωση και την λήψη ομοιοπαθητικών φαρμάκων πρέπει να τις αποφύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Στη μεν ύπνωση εμπλέκονται τρίτα άτομα και αυτό είναι ανεπιθύμητο για πολλούς και διάφορους λόγους, στη δε λήψη ομοιοπαθητικών έχουμε να κάνουμε με λήψη ουσιών που δονούνται σε συχνότητες για τις οποίες δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε ούτε εμείς αλλά ούτε και ο θεράπων γιατρός (ακόμη και αν εκτός από κλασικός γιατρός και πλήρως καταρτισμένος ομοιοπαθητικός είναι και γνώστης του εσωτερισμού) αν είναι οι κατάλληλες για εμάς-τώρα, πριν δούμε τα αποτελέσματα. Και αυτά τα αποτελέσματα είναι κατά κανόνα ανεξέλεγκτα στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Και για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ πως με την λήψη των ομοιοπαθητικών ξυπνάμε τον κοιμισμένο Δράκοντα στην κυριολεξία χωρίς θώρακα και ακόντιο. Και να είστε σίγουροι πως ο Δράκοντας θα μας κατασπαράξει δίχως καν να προλάβουμε να το αντιληφθούμε. Γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που πειραματίστηκαν με αυτή την πρακτική και που δεν είναι πια σε θέση να έχουν την επίγνωση της δυσμενούς κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Πιο απλά, όχι μόνο έχασαν την μπάλα αλλά ξέχασαν και τι γύρευαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Τώρα, αυτό που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας είναι πολύ απλό και όπως πάντα, όχι εύκολο! Χρειάζεται υπομονή και επιμονή και κυρίως συστηματική δουλειά. Η προετοιμασία είναι η κλασσική –διαθέσιμος χρόνος, ησυχία, χαλάρωση, κατάλληλη ατμόσφαιρα ανάβοντας ένα κεράκι, όχι όμως αρωματικά στικς ή αιθέρια έλαια. Δεν θέλουμε επέμβαση από άλλες δονήσεις. Καλό είναι να απομακρύνουμε ηλεκτρικές συσκευές και ρολόγια που κάνουν ρυθμικό θόρυβο. Ξεκινώντας ας θυμόμαστε πως είμαστε ενεργειακά πεδία που αλληλεπιδρούν με όλα τα άλλα ενεργειακά πεδία που υπάρχουν γύρω μας.²

Μετά την επίτευξη της πλήρους χαλάρωσης και το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου, επικεντρώνουμε την προσοχή μας στις εντάσεις του σώματος που εξακολουθούν να παραμένουν ή στα σημεία όπου υπάρχουν χρόνια προβλήματα, αρχίζοντας από εκείνο που είναι πιο έντονο. Και θέτουμε απλά την ερώτηση για ποιο λόγο αισθανόμαστε έτσι! Πού οφείλεται το συγκεκριμένο πρόβλημα, ποια είναι η αιτία του;

Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί δεν πρέπει να αρχίσουμε να εκλογικεύουμε καταστάσεις δίνοντας τις απαντήσεις με το νου μας. Οι απαντήσεις πρέπει να έρθουν από «μέσα» και μπορεί να είναι με τη μορφή εικόνων ή ήχων και ενίοτε συνοδεύονται από πιεστικά αισθήματα. Πριν φτάσετε στην πηγή του προβλήματος μπορεί να νιώσετε πως καταδύεστε ή πως φεύγετε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αλλά αυτό είναι μέρος της διαδικασίας και σημάδι πως η τεχνική λειτουργεί. Μην τρομάξετε, έχετε τον απόλυτο έλεγχο! Δεν βρίσκεστε σε ύπνωση, ούτε υπό την επήρεια κάποιας ουσίας. Μπορείτε, χαλαρά, να σταματήσετε τη διαδικασία ανά πάσα στιγμή. Και είναι θεμιτό να το κάνετε αν νομίζετε πως πρέπει και να ξαναπροσπαθήσετε αργότερα. Αλλά είναι καλύτερα να το αντιμετωπίσετε την πρώτη φορά, αν έχετε το κουράγιο, γιατί έτσι αποφεύγονται οι «μολύνσεις» της εμπειρίας από εκλογικεύσεις και συμπερασματικούς συνειρμούς.

Επαναλαμβάνοντας την διαδικασία για διαφορετική αιτία κάθε φορά, θα εξοικειωθείτε μαζί της και θα μπορέσετε να την εξελίξετε και να την προσαρμόσετε στις δικές σας ανάγκες, κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά, και αντιμετωπίζοντας το Δράκοντα στο βαθμό που μπορείτε και κάτω από τις συνθήκες που εσείς επιλέγετε.

Και βέβαια μπορείτε να την χρησιμοποιείται όχι μόνο για να «ξεθάψετε παλιούς θρύλους» αλλά και για να κρατήσετε στην επιφάνεια της συνείδησης «σύγχρονες ιστορίες» πριν χαθούν στα βαθιά νερά που αρέσκονται οι Δράκοντες να κολυμπούν…

Τοκ! Τοκ!

Ποιος κτυπά;

Ο Ένοικος στο Κατώφλι!

Λοιπόν, ας του ανοίξουμε!

Σημειώσεις

¹ (Η υπογράμμιση είναι δική μου.) Θεωρώ πως η συγκεκριμένη άποψη είναι ιδιαίτερα σημαντική και χρειάζεται περισσότερη από την προσοχή μας. Διαλογιστείτε πάνω σ’ αυτή την ιδέα της υποσυνείδητης σας ‘‘ανεξάρτητης’’ και διαφοροποιημένης πραγματικότητας και ανοίξτε τα εσωτερικά κανάλια επικοινωνίας μεταξύ του συνειδητού και υποσυνείδητου νου σας. Δώστε προσοχή στα όνειρα που θα επακολουθήσουν και επεξεργαστείτε τις πληροφορίες που θα αποκομίσετε. Είναι μια άσκηση με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα!

Ημισφαίριο για γεωπαθητικό στρες

² Σχετικά με τα μη φυσικά εξωτερικά πεδία (ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες από κάθε είδους συσκευές κλπ), αλλά και τα φυσικά μη δικά μας πεδία, που αλληλεπιδρούν με το ατομικό μας Βιοπεδίο  ας έχουμε κατά νου πως δημιουργούν επίσης ενεργειακά μπλοκαρίσματα και καλό είναι να μάθουμε να αντιλαμβανόμαστε πού οφείλεται κάθε μπλοκάρισμα. Αν είναι δηλαδή «εσωτερικής» φύσης ή «εξωτερικής». Τα εξωτερικά μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότατα με την βοήθεια της τεχνολογίας του Βίλχελμ Ράιχ.

Περισσότερες λεπτομέρειες στο: Onirocosmos.gr

Εσωτερικά Μονοπάτια © Ειρήνη Λεονάρδου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ» 11^ος 2005

Πηγές

Ε.Π. Μπλαβάτσκυ / Βίβλος Αποκρυφισμού / Κέδρος

Ε.Π. Μπλαβάτσκυ / Η Μυστική Δοξασία / Πνευματικός Ήλιος

Dion Fortune / Πρακτικός Εσωτερισμός & Η Μυστική Καββάλα / Ιάμβλιχος

R. A. Johnson / Η Σκιά / Αρχέτυπο

Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών / σύνταξη Β.Γ. Έβανς-Γουέντζ / Πύρινος Κόσμος

Diana Cooper / Ανακάλυψε τα Μυστικά του Εαυτού σου / Α. Καλογήρου