Εξέλιξη, Αριθμολογία & Homo Gestalt

Όπως ένα αλφάβητο κωδικοποιεί μια γλώσσα με την οποία είναι δυνατή η επικοινωνία και η ανταλλαγή γνώσεων έτσι και οι αριθμοί είναι κανάλια πληροφοριών, όπως άλλωστε αποδεικνύει και η σύγχρονη τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Από την αρχαία Ελλάδα και τον Πυθαγόρα έως τους Μάγια και τις φυλές των Ινδιάνων οι αριθμοί εξέφραζαν πρωτίστως ιδιότητες και αντιπροσώπευαν συνηχήσεις ή κύματα ενεργειακών δονήσεων.

Το σύστημα της αριθμολογίας είναι βασισμένο στην πεποίθηση του Πυθαγόρα πως το Σύμπαν είναι δομημένο με Αρχές των Μαθηματικών και ότι όλα τα δυναμικά συστήματα και καταστάσεις μπορούν να εκφραστούν με αριθμούς, οι οποίοι είναι δονητικά ενεργειακά πρότυπα. Πεποίθηση που εδραιώθηκε τον 19^ο αιώνα, όταν έγιναν οι επιστημονικές ανακαλύψεις σχετικά με το φως, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Ο Γουίλιαμ Γουίν Γουέστκοτ ορίζει την Αριθμολογία, ως την … «επιστήμη των αντιστοιχιών μεταξύ Θεών, ανθρώπων και αριθμών, όπως διδάσκονταν από τον Πυθαγόρα.» και ο Δ. Ευαγγελόπουλος μας επισημαίνει ότι: «Ο αριθμός, η αναλογία, υπήρχε για τους Πυθαγόρειους παντού, τόσο στα πράγματα όσο και στις ιδιότητες τους. Οι αριθμοί δεν ήταν μόνο ποσοτικοί αλλά και ειδητικοί, εξέφραζαν δηλαδή και το είδος, την ποιότητα των όντων. Εκτός, λοιπόν, από τον κόσμο των φαινομένων, οι Πυθαγόρειοι δέχονταν και έναν άλλον κόσμο, άυλο  και αμετάβλητο, το μεταφυσικό κόσμο των αριθμών που μπορεί να γίνει γνωστός μόνο με τη βοήθεια της νόησης και της διαίσθησης. Όπως η μονάδα είναι η αιτία της τάξης στο Σύμπαν, έτσι και οι αριθμοί είναι η αιτία της τάξης στα πράγματα στα οποία αποδίδονται. Ο μεταφυσικός κόσμος των αριθμών ταυτίζεται πλήρως με τον Κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα.»

Για τους Ινδιάνους αντιπροσώπευαν εγγενείς δυνάμεις του Σύμπαντος και των ανθρώπινων όντων που σαν ένα κύκλωμα παλλόμενων ενεργειακών ρευμάτων αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους. Εφήρμοζαν ένα αντίστοιχο σύστημα στον «Τροχό της Ιατρικής» και με την βοήθεια του διερευνούσαν τις αμφίδρομες επιρροές μέσα στην Ολότητα της Φύσης.

Στην παράδοση των Τολτέκων οι αριθμοί ταυτίζονται με συνειδησιακές καταστάσεις ύπαρξης, τα Πετράδια, και τις αντίστοιχες ιδιότητες τους. «Μόλις ο άνθρωπος φτάσει να καταλάβει τις βαθύτερες έννοιες του λογισμού, γράφει ο Theun Mares, και συνειδητοποιήσει ότι αυτές οι σημασίες μπορούν να κατανοηθούν μόνο μέσω της ξεχασμένης επιστήμης της αριθμολογίας, θα δούμε να εμφανίζεται ένα εντελώς νέο είδος μαθηματικών –μία μορφή μαθηματικών που θα έχει κατά παράξενο τρόπο ψυχολογικές αποχρώσεις και που επομένως ……θα λαμβάνει υπόψη της την αλληλεξάρτηση των πάντων στη ζωή……»

Στην προσπάθεια μας λοιπόν να κατανοήσουμε αυτές τις βαθύτερες έννοιες των αριθμών ας στηριχθούμε προς το παρών στο σύστημα της αριθμολογίας έτσι όπως αυτό έχει φτάσει σε μας μέσα από την εσωτερική γνώση διαφορετικών παραδόσεων και ας εξετάσουμε το πώς αυτοί επηρεάζουν, μέσω της αλληλεξάρτησης των πάντων, τις σχέσεις και τις δράσεις μας τόσο στην καθημερινή μας ζωή όσο και στην εσωτερική Εργασία μας πάνω στο Συμπαντικό Σχέδιο της Εξέλιξης και γιατί όχι και ως ‘‘κύτταρα’’  ενός Homo Gestalt, του πιθανού υποψήφιου διάδοχου του Homo Sapiens. Ενός εξελιγμένου είδους πλάσματος ψυχοδιανοητικής συλλογικότητας οι ιδιότητες του οποίου ξεπερνούν το σύνολο των ιδιοτήτων που έχουν τα μέλη του αθροιστικά.  

Βέβαια πρέπει παρενθετικά να επισημάνω πως αν και για λόγους σαφήνειας αναγκάζομαι να διαχωρίσω τις δράσεις μας κάτω από διαφορετικές ετικέτες, στην ουσία και εφ’ όσον τα πάντα στη ζωή αλληλεξαρτώνται, είναι εύλογο πως ο διαχωρισμός είναι μόνο επιφανειακός και ό,τι κάνουμε έχει αντίκτυπο και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχετίζεται με όλες τις υπόλοιπες όψεις της ζωής μας. Το πώς ‘‘μεταφράζονται’’ αυτές οι επιρροές από τον καθένα μας είναι καθαρά ένα προσωπικό έργο αποσυμβολισμού και διερεύνησης, μέσα από το οποίο άλλωστε προκύπτει και η βαθύτερη κατανόηση του Σκοπού της Ζωής.

Τώρα όσον αφορά την Εργασία μας πάνω στο Συμπαντικό Σχέδιο Εξέλιξης έχει και πάλι άμεση σχέση με την αλληλεξάρτηση των πάντων. Όσο υπερβολικό και αν φαίνεται σε κάποιους, είναι γεγονός πως ο κάθε άνθρωπος, για να μην το προεκτείνουμε τώρα ακόμη περισσότερο, έχει να διαδραματίσει ένα συγκεκριμένο ρόλο μέσα στο ευρύτερο σχέδιο της εξελικτικής πορείας της Ζωής. Το ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων το αγνοεί είναι ένα θέμα που δεν θα μας απασχολήσει εδώ και που έτσι κι αλλιώς δεν σταματά αυτή την πορεία.

Όσο για τον Homo Gestalt  είναι το όνομα που έδωσε ο Θήοντορ Στράντζον σ’ εκείνο το Ον Συλλογικής Ύπαρξης που βασίστηκε στην Διαμορφωτική Ψυχολογία που πρώτοι ανέπτυξαν οι Κέλερ και Κόφφκα και που ο Theun Mares χαρακτηρίζει ως Συλλογικό Νου. Αν λοιπόν ο Άνθρωπος του αύριο έχει σαν βάση του την ψυχοδιανοητική συλλογικότητα και επειδή έτσι κι αλλιώς σε όλες τις δραστηριότητες μας λειτουργούμε μέσα σε ομάδες -οικογένεια, συνεργάτες, κοινωνικές σχέσεις κλπ- έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξετάσουμε τις δυνατότητες κάθε ομάδας ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που την αποτελούν και το πώς αυτός, ως δονητικό ενεργειακό πρότυπο, την επηρεάζει.  

Είναι σημαντικό όμως να έχουμε υπ’ όψη μας ότι προκειμένου να αντιληφθούμε και να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις όπως συνεχής εγρήγορση, αυτογνωσία, εσωτερική καλλιέργεια και προπάντων θέληση για την εύρεση του ουσιαστικού νοήματος και του Σκοπού στην παρούσα ζωή μας. Ειδικό βοήθημα προς αυτή την κατεύθυνση αποτελούν οι «Κάρτες Δύναμης» που βασίζονται στην αριθμολογική παράδοση των Τολτέκων και που στηρίζουν την τεχνική μέσω της οποίας μπορούμε να εργαστούμε με τα Πετράδια της Συνείδησης μας, δηλαδή τις διάφορες Όψεις της.

Εκλαμβάνοντας το άτομο ως Μονάδα εντοπίζουμε σαν το πλέον απαραίτητο χαρακτηριστικό του την Συνειδητή Επικέντρωση στο εσωτερικό του Κέντρο Δύναμης, μέσα στο, και από το οποίο λειτουργεί. Έχει περάσει την πύλη προς την προσωπική κάθαρση και βαδίζει στην ένωση με τον Ουσιαστικό Ανδρόγυνο Εαυτό του, αντανακλώντας το Θεϊκό Σχέδιο πάνω στο φυσικό επίπεδο.

Μέσα από το Εσωτερικό Φως προετοιμάζεται για την πνευματική ενότητα, που είναι η κοινή βάση μεταξύ όλων των υπάρξεων. Επιδιώκει εκείνη την κατάσταση ύπαρξης του να ανήκει στον κόσμο μας, αλλά να μην βρίσκεται μέσα σ’ αυτόν. Σ’ αυτήν την κατάσταση η συνείδηση επικεντρώνεται στην Ατομικότητα και ο άνθρωπος αντικρίζει το Θεϊκό Φως, γίνεται Φωτισμένος Μύστης. Πρώτο και κύριο μέλημα του είναι η προάσπιση της Ζωής και η Υπηρεσία.

Λειτουργώντας από το φυσικό επίπεδο είναι σε θέση να ελέγχει τις δυνάμεις του επιπέδου και να έλκει σ’ αυτό την ροή του Πνεύματος. Γνωρίζει τα πνευματικά όντα, τους αγγελιοφόρους της Θεϊκής Θέλησης και τα μέσα της δημιουργικής δράσης.

Όμως πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση ώστε να καταφέρει να ξεπεράσει τον πειρασμό του Μονοπατιού της Υψηλής Περιπέτειας με επιτυχία και να ολοκληρώσει την Μύηση του στο επίπεδο της Μορφής πριν απελευθερωθεί και αρχίσει να αποσύρεται.

Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και τις ικανότητες του για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς και βέβαια τότε δεν νοείται ως Φωτισμένος  Μύστης και Πολεμιστής της Ελευθερίας, αλλά Άνθρωπος της Υψηλής Περιπέτειας ή πιο απλά Μάγος. Όμως για την ομάδα που περιθάλπει στους κόλπους της ανάλογα άτομα θα μιλήσουμε αργότερα.

Η συνεργασία δύο Φωτισμένων Μυστών δημιουργεί ένα Ζεύγος. Ένα Ζεύγος δεν είναι απαραίτητο να συγκροτείται από άτομα του αντιθέτου φύλλου, αν και είναι το πιο σύνηθες, γιατί προϋποτίθεται ότι στο βαθμό της εξέλιξης τους, έχουν προσεγγίσει τον Ανδρόγυνο Εαυτό τους και γνωρίζουν τον χειρισμό της πολικότητας τους στα διάφορα Επίπεδα κατά βούληση.

 Τα Ζεύγη εργάζονται είτε σε πειραματικό επίπεδο είτε, στην περίπτωση που είναι ιδιαίτερα προχωρημένα σε εξέλιξη άτομα, σε εξειδικευμένους σκοπούς για την επίτευξη των οποίων δεν επαρκεί η Δύναμη του ενός αλλά κρίνεται απαραίτητη η δυνατότητα ευελιξίας. Αν και είναι μόνο δύο άτομα εκδηλώνουν ήδη την ιδιότητα του 1+1=2+…

Είναι σημαντικό να υπάρχει ανάμεσα στο Ζεύγος διαρκής επαγρύπνηση απέναντι στον κίνδυνο της ακινητοποίησης των δυνάμεων δράσης και της στασιμότητας. Καθώς επίσης και στην παρέκκλιση από τον καθορισμένο στόχο, λόγω της απουσίας του τρίτου παράγοντα που δρα καταλυτικά στην επίτευξη της Εργασίας. Γι αυτό τον λόγο δραστηριοποιούνται ενίοτε εξωγενής περιφερειακοί παράγοντες που λειτουργούν ως ενεργοποιητές του διπολικού πυρήνα.  

Σε Μακροκοσμικό επίπεδο τα Ζεύγη λειτουργούν ως κανάλι διοχέτευσης της άμορφης δυναμικής κοσμικής ενέργειας (σε κάποιο σχετικό βαθμό φυσικά και πάντα μέσα από δευτερογενή κανάλια) φροντίζοντας παράλληλα να διατηρούνται ‘‘γειωμένα’’ μέσα από διάφορες τεχνικές.

Σε Μικροκοσμικό επίπεδο λειτουργούν με την ανταλλαγή των ενεργειακών δυνάμεων ανάμεσα τους, αντανακλώντας ο ένας στον άλλο την επιβεβαίωση της ύπαρξης πέρα από το υποκειμενικό, εφαρμόζοντας πρακτικά τις γνώσεις και τις ικανότητες τους. Δεν δρουν οργανωτικά αλλά διεγερτικά, χρησιμοποιώντας ωστόσο αντίστοιχα τις ‘‘δημιουργικές’’ και ‘‘καταστροφικές’’ ιδιότητες τους εναλλάσσοντας την ισορροπία με την κινητικότητα συνεχώς.

Με την συνεργασία τριών ατόμων επέρχεται η συνειδητοποίηση της πρώτης ομάδας. Η oμάδα των Τριών εδραιώνει την λογική και πνευματική τάξη αντανακλώντας την αόρατη θηλυκή ενέργεια του Σύμπαντος στον εκδηλωμένο Κόσμο της ύλης.

Στην ομάδα των τριών υπάρχει η δυνατότητα ζυγίσματος των απόψεων, ελέγχου εγκυρότητας των πληροφοριών και εμπειριών, λήψης αποφάσεων, επέκτασης των πειραματισμών και εφαρμογών. Ανάμεσα τους αναπτύσσεται μία κατάσταση αλληλεπιδρώντων τάσεων που οδηγούν σε κάποια σταθερότητα, από την οποία, ακολουθώντας ρυθμικές διαδικασίες εξάγουν τα επιθυμητά αποτελέσματα εκδηλώνοντας το αρχέτυπο στη μορφή.

Εργάζεται με τις βασικές αρχές για την εξέλιξη της ενοποιημένης εσωτερικής υπόστασης. Δεν έχει την ευελιξία του Ζεύγους και δρα ελεγχόμενα και περιορισμένα αλλά έτσι έχει την ευκαιρία να οργανωθεί και να συνεχίσει την εξέλιξη προς την ενοποίηση. Μέσα από την εμπειρική μάθηση, της μεταξύ τους συνεργασίας, τα άτομα-μέλη ενεργοποιούν την συνθετική αρχή της συνείδησης χρησιμοποιώντας λεπτούς τρόπους νοητικής λειτουργίας για την εξαγωγή συμπερασμάτων και αλληλοσυνδέσεων. Όπως και κάθε άλλη ομάδα, μπορεί να λειτουργεί άλλοτε σε πειραματικά πλαίσια και άλλοτε σε εξειδικευμένες εφαρμογές.

Ενεργοποιώντας την Δύναμη των Τριών μέσα από την πνευματική ομαδικότητα, αντιπροσωπεύουν την φόρμουλα της Δημιουργίας των Κόσμων πειθαρχώντας την Δύναμη στην Μορφή.

Ο κίνδυνος που ενδεχομένως ελλοχεύει για μια ομάδα των τριών είναι να τελματώσει σε παρατεταμένη κατάσταση σταθερότητας αν δεν φροντίζει να εκμεταλλεύεται τις Κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις για την συνεχή ανατροφοδότηση του Έργου της. 

           

Με την ομάδα των Τεσσάρων επέρχεται η πρώτη ισορροπία και η αύξηση της σταθερότητας. Η τετράδα αντιπροσωπεύει την Γήινη τάξη των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και των τεσσάρων στοιχείων έτσι όπως τα αντιλαμβάνονται οι συνειδήσεις μας στην Τρίτη διάσταση.

Λειτουργεί διαμορφώνοντας νοητικά τις αρχετυπικές ιδέες, συγκεκριμενοποιώντας το αφηρημένο. Η συλλογιστική  τους έχει την ικανότητα να φτάνει πίσω στις Αρχές διακρίνοντας λεπτά αίτια και εν δυνάμει καταστάσεις και να επεξεργάζεται την γραμμή που θα ακολουθήσουν οι αρχικές ωθήσεις καθώς κατέρχονται σε εκδήλωση. Όλο το δημιουργικό έργο του κόσμου έχει γίνει με αυτό τον τρόπο. Είναι οι οραματιστές που καταστρώνουν πλάνα δράσης και εκδηλώνουν την δημιουργική ενέργεια της τριάδας στην πράξη.

Έχουν την ικανότητα να έρχονται σε επαφή (συνειδητά ή όχι ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξης τους) με τις πνευματικές επιδράσεις των απενσαρκωμένων Διδασκάλων και να αντλούν έμπνευση από τα ανώτερα πεδία.

Σε υποκειμενικό επίπεδο, εφ όσον έχουν επιλέξει να λειτουργούν σαν ομάδα και μέσα από αυτήν, έχουν την υποχρέωση να πειθαρχούν θυσιάζοντας εν μέρει την προσωπική τους ανεξαρτησία στο βωμό της κοινής πορείας και των κοινών στόχων. Έχουν όμως παράλληλα την ευκαιρία να ενδυναμώσουν την κραδασμική τους δόνηση και να εργαστούν αποτελεσματικά για την ενεργοποίηση του ‘‘δεύτερου σώματος’’ (Μερκαμπά), το οποίο θα τους χρησιμεύσει στην περαιτέρω πορεία τους. Η συμμετοχή κάθε ατόμου-μονάδας στην ομάδα των Τεσσάρων αντιστοιχεί μαθηματικά στον τετραγωνισμό του κύκλου, ο οποίος γεωμετρικά και μηχανικά αντιπροσωπεύει τη σύνθεση της μετατόπισης και της περιστροφής.

Εργάζονται πάνω σε ανθρώπινες, χειροπιαστές καταστάσεις χρησιμοποιώντας ήπιους τρόπους χειρισμού της Δύναμης. Λειτουργούν σαν οργανωτές και συντηρητές της Αρμονίας και προστάτες του Συμπαντικού Νόμου (ή αν θέλετε των κανόνων του Παιχνιδιού), διευθετώντας τις ενεργειακές δυνάμεις για το κοινό καλό.

Οι κίνδυνοι που πιθανά έχει να αντιμετωπίσει μια ομάδα των Τεσσάρων έχουν να κάνουν με την παγίωση και το δογματισμό των απόψεων τους, την εν μέρει και μη ειλικρινή αφοσίωση στο κοινό Έργο, τον πειρασμό διεκδίκησης περισσότερων από το μερίδιο των κοινών που αντιστοιχεί στον καθένα –ό,τι και αν αυτό είναι- και τέλος η λαθεμένη χρήση εξουσίας μέσα ή από την ομάδα.

           

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ομάδας των Πέντε είναι η δυναμικότητα. Χειρίζεται την Ενέργεια που ρέει στον κόσμο της μορφής και τον ενεργοποιεί. Η Εργασία της αντιπροσωπεύει την ‘‘καταστροφική’’ δύναμη της απόδοσης δίκαιας ισορροπίας. Κάθε μέλος της είναι ‘‘ο ιππότης με την αστραφτερή πανοπλία, ο εξολοθρευτής του δράκου’’. Οι επιρροές του Κρόνου, του Άρη και της Σελήνης είναι εξ ίσου απαραίτητες στο Έργο της όσο και οι Ηλιακές δυνάμεις εφ’ όσον η δυναμική ενέργεια είναι το ίδιο αναγκαία για την ευημερία όσο και η πραότητα, η αγάπη και η υπομονή. Άλλωστε στην βαθύτερη φιλοσοφία των Μυστηρίων οι έννοιες του ‘‘καλού’’ και του ‘‘κακού’’ δεν υπάρχουν ξέχωρα, αλλά συμβιβαστικά.

Τα πέντε μέλη αυτής της ομάδας συνήθως επιλέγονται έτσι ώστε το καθένα να αντιπροσωπεύει και ένα από τα Στοιχεία. (Κατά την ελληνική φιλοσοφία: Αιθέρας, Αέρας, Φωτιά, Γη, Νερό / κατά την κινεζική: Φωτιά, Γη, Νερό, Ξύλο, Μέταλλο.)

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί πρέπει να έχουμε υπόψη μας  πως ‘‘το κακό δεν είναι παρά άσχημα τοποθετημένη δύναμη, σε λάθος χρόνο…λάθος χώρο…ή ακόμα και σε λάθος ποσότητα…’’. Ακολουθώντας τον Ρυθμό, την βασική Αρχή της Ζωής, η ομάδα των Πέντε εργάζεται κάτω από την επιρροή των δύο αντίθετων έλξεων αλλά διατηρεί την ισορροπία της με την ορμή της δύναμης που διαθέτει. Απελευθερώνει την δύναμη μέσω της δραστηριότητας διασπείροντας το Πνεύμα στην Ύλη, συνταιριάζοντας την φιλοσοφία με την φυσική επιστήμη. Έχει αντίληψη, σε πρακτικό επίπεδο, της πέμπτης διάστασης και εκδηλώνεται και λειτουργεί μέσα στο χωροχρονικό συνεχές.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή λειτουργία της είναι η αποδοχή της θυσίας από τα μέλη της. Και εδώ ‘‘θυσία σημαίνει την συνειδητή εκλογή ενός μεγαλύτερου καλού από ένα μικρότερο.’’           

Όμως για να αποκτήσουν τις απαραίτητες ικανότητες που χρειάζονται για την επιτέλεση του Έργου τους, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποκτήσουν αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία. Η δύναμη και η ισχύς είναι επιζήμιες στην προκειμένη περίπτωση χωρίς αυστηρή πειθαρχία. Άλλωστε η απόκτηση της αποτελεί και ένα από τα σημεία δοκιμασίας των Μυστηρίων.

Ωστόσο σε μια οργανωμένη  μάχιμη ομάδα η χαλάρωση και ο χρόνος για ανάπαυση είναι εξ ίσου σημαντικά με την διέγερση και τον ενθουσιασμό, αλλά μόνο την κατάλληλη στιγμή.

Τα μέλη της καλούνται να επιδείξουν ρεαλισμό, θάρρος, ενεργητικότητα, δικαιοσύνη, ακεραιότητα. Γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται την διάλυση γιατί πίσω από τις άφθαρτες πνευματικές αρχές υπάρχουν πάντα τα Αρχέτυπα που στηρίζουν την αναδημιουργία. Έτσι υποσκελίζοντας τα εμπόδια απομυθοποιούν πρόσωπα και απόψεις, δίνοντας μια νέα ευκαιρία σε κάθε εμπλεκόμενο. 

Αναγνωρίζουν εκείνο το οριακό σημείο όπου η υπομονή γίνεται πλέον αδυναμία και επεμβαίνουν όταν το έλεος δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό παρά μόνο εκθέτει τους αθώους σε κίνδυνο. Είναι αδιάλλακτοι διαπραγματευτές γιατί ξέρουν πως η εξέλιξη περνά μέσα από κυκλικές, ρυθμικές φάσεις και πως ακόμη και αν καταρρεύσουν οι παγιωμένες καταστάσεις, μέσα από τον κουρνιαχτό θα ξεπηδήσουν νέοι τύποι οργάνωσης.

Όμως παρ’ όλη την αδιαλλαξία τους οφείλουν να είναι πάντα δίκαιοι θέτοντας τα ‘‘ξίφη’’ τους κάτω από την Θεϊκή υπηρεσία. Οφείλουν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την μεγαλύτερη από τις δοκιμασίες. Τον σωστό χειρισμό της Δύναμης.

Υπάρχουν σαν ομάδα για να Υπηρετούν την δύναμη την οποία χειρίζονται και όχι να την χρησιμοποιούν προς όφελος τους. Είναι ελεύθεροι και ταυτόχρονα πάντα σε ετοιμότητα. Η απώλεια της ψυχραιμίας θα σηματοδοτούσε και την απώλεια της επιτυχούς επίτευξης του σκοπού τους. Δεν πολεμούν για να εκδικηθούν αλλά για να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη. Ως μάχιμη η ομάδα των Πέντε, έχει το πλεονέκτημα της ισχύος εν τη ενότητα.

Αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος που πιθανόν να αντιμετωπίσουν, είναι να παρασυρθούν σε άδικη σκληρότητα και άσκοπη καταστροφή.

           

Η ομάδα των Έξι βρίσκει τη δύναμη της στην ισορροπία και την αρμονία των αντιθέτων. Αντιπροσωπεύουν την ενέργεια έτσι όπως ξεπηδά μέσα από την αντίδραση της φωτιάς και του νερού, σύμβολα της ανθρώπινης ψυχής.  Διέπεται από τον Ηλιακό Λόγο και λειτουργεί στο σημείο μετατροπής ανάμεσα στα πεδία της Δύναμης και της Μορφής. Κρατά το κλειδί της Δημιουργικής Δύναμης και τα άτομα που την απαρτίζουν καλούνται να εργαστούν με τις ενέργειες της συνεργασίας του Ήλιου και της Εκάτης σε ισορροπία. Αν παρεκκλίνουν έστω και στο ελάχιστο, οι ευαίσθητες ισορροπίες ανατρέπονται και η Ομάδα μεταπηδά στο ένα από τα δύο Μονοπάτια και το Έργο της χάνεται.

Είναι η ομάδα που μπορεί να εδραιώσει επικοινωνία με την Πέμπτη διάσταση.

Με συνεχείς προσπάθειες δοκιμάζουν διάφορες φόρμουλες μετουσίωσης και μετάβασης των αρχέτυπων συμβολισμών σε μυστικιστικούς, εξ αιτίας του ότι όταν οι δυνάμεις περιορίζονται σε μορφές γίνονται αντιληπτές μόνο από το αποτέλεσμα που προκαλούν στην συνείδηση. «Με τον όρο μυστικιστικό εννοούμε ένα τρόπο νόησης, όπου το συνειδητό παύει να λειτουργεί με συμβολικές υποσυνείδητες αναπαραστάσεις και κατανοεί πλέον με συγκινησιακές αντιδράσεις.» Συνδέουν το Ψυχικό και το Πνευματικό μέσω της διανόησης απευθυνόμενοι έτσι σε όλες τις όψεις της τριαδικής συνείδησης.

Είναι οι ‘‘Αλχημιστές’’ που γνωρίζοντας τις μεταφυσικές αναλογίες στα ανώτερα πεδία στηρίζονται στην επαγωγική επιστήμη και διατυπώνουν τις ανακαλύψεις και τις εμπειρίες τους με τους δικούς της όρους, διατηρώντας πάντα την επαφή με τις ανώτερες σφαίρες ύπαρξης. ‘‘Μεταφράζουν’’ τις μυστικιστικές εμπειρίες της άμεσης συνειδητότητας, στοχεύοντας στη Φώτιση μέσα από την υπερβατική εμπειρία και την ακόλουθη οργάνωση του επαγωγικού διαλογισμού.

Το Έργο τους βαδίζει πολύ πριν από την εποχή τους παρέχοντας Φώτιση σε όσους ακολουθούν, ανυψώνοντας την συχνότητα στην οποία λειτουργεί ο νους σε υψηλότερο επίπεδο συνείδησης. Όμως ο ουσιαστικός στόχος τους είναι να συνδέσουν το παλαιό επίπεδο συνείδησης με το νέο ώστε η Γνώση να μπορεί να διατυπωθεί με όρους πεπερασμένης σκέψης.

Η Αρμονία ανάμεσα στο πνευματικό και το υλικό είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στηρίζονται για την επίτευξη του στην Πνευματική όψη της Φύσης και όχι στις στοιχειακές δυνάμεις επιφέροντας την συνειδητοποίηση των πνευματικών αρχών πίσω από τα φυσικά φαινόμενα.

Έρχονται σε επαφή με τους Μεγάλους Διδασκάλους και ανοίγουν τις πύλες της ανώτερης συνείδησης.

Είναι οι Πρόδρομοι που δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την εκδήλωση του Υπέρτατου Όντος  στο πεδίο της Μορφής. Περνώντας μέσα από τον θυσιαστικό ‘‘θάνατο’’ ανοίγουν τον δρόμο για την έλευση του Θεού ως Λυτρωτή στην περιοχή της ανθρώπινης συνείδησης. Η έννοια της θυσίας στο δικό τους επίπεδο εξέλιξης ξεπερνά την εκούσια απώλεια κάτι αγαπητού και καθίσταται η μετάβαση της δύναμης από τη στατική μορφή σε ελεύθερη ενέργεια που διαχέεται στον Κόσμο.

Με την μετατροπή της ολόψυχης αφοσίωσης τους στο Μεγάλο Έργο της αναγέννησης σε λατρεία, μεταπηδούν πάνω από την άβυσσο που χωρίζει το Προσιτό από το Απρόσιτο και είναι πλέον σε θέση να αντιλαμβάνονται εκείνες τις άλλες καταστάσεις Ύπαρξης, πέρα από το ανθρώπινο.

Ο πειρασμός για την ομάδα των Έξι, φορά το προσωπείο της υπερηφάνειας και της επιθυμίας για κατοχή σε αντιδιαστολή με το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού και της απόλυτης ταύτισης με την υπηρεσία, ιδανικά στα οποία θεωρείται ότι πρεσβεύουν.

           

Χαρακτηριστικό της ομάδας των Επτά είναι η καλλιέργεια των Ενστίκτων. Προκειμένου να προχωρήσουν στην προσωπική τους εξέλιξη αλλά και στην επιτέλεση του Έργου τους, οφείλουν να αλληλοσυνδέσουν την Ουσιαστική Δύναμη με την ανερχόμενη εξελιχτική Δύναμη των ενστίκτων. Κάθε μέλος της «…πρέπει να μυήσει το υποσυνείδητο όπως και το συνειδητό και να διαφωτίσει τα ένστικτα όπως και τη λογική.»

Χρησιμοποιεί τις μορφοποιητικές επιδράσεις, μέσα από τις οποίες εκφράζεται στη Φύση η Δημιουργική Δύναμη, για να εισάγει και να ενσωματώσει νέες ιδέες. Η συνεργασία των μελών της ομάδας των Επτά, της δίνει πρόσβαση στην έκτη διάσταση. Αντλεί ενέργεια από τις πλανητικές δυνάμεις και χειρίζεται το Χρόνο λειτουργώντας έξω από αυτόν. Η Παρουσία και το έργο της γίνονται αντιληπτά από εκείνους που συνειδητά έχουν περάσει από το τόξο της ανέλιξης σε αυτό της εξέλιξης. 

Τα μέλη της έρχονται σε επαφή με τα ανώτερα πεδία λειτουργώντας με την ‘‘συναίσθηση’’. Είναι οι ‘‘Καλλιτέχνες’’ που μέσα από το ρυθμό, την κίνηση και το χρώμα δημιουργούν κανάλια επαφής με το Θείο ελκύοντας τις δυνάμεις της Ζωής.

Απαραίτητος παράγοντας για την δραστηριότητα αυτών των δυνάμεων η Αρχή της Πολικότητας. Το sex είναι μία μόνο όψη αυτής της Αρχής (η πλέον γνωστή και κυρίως αυτή που η χρήση της έχει διαστρεβλωθεί) Είναι επίσης το ευαίσθητο σημείο για την παρεκτροπή της ομάδας προς την ακολασία και τη λαγνεία. 

Ωστόσο η ουσία για την λειτουργία της Αρχής της Πολικότητας έγκειται στην αιθερική και διανοητική ανταλλαγή μαγνητισμού. Αυτό που ονομάζουμε σεξουαλική ενέργεια δεν είναι παρά η Στοιχειώδης Ζωτική ενέργεια καθώς μορφοποιείται στο χαμηλότερο τόξο, ‘‘…αλλά ο ανώτερος έρωτας είναι δυναμικός και ενεργοποιητικός.’’

Τα μέλη της ομάδας των Επτά είναι όχι μόνο δέκτες της Ζωτικής Ενέργειας, αλλά κυρίως την ελέγχουν και την κατευθύνουν στα ανώτερα πεδία μέσω της αρμονικής συνεργασίας και με επιστημονική μέθοδο και ακρίβεια. Για να κατανοήσουμε το Έργο τους πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως η πολικότητα είναι η ροή της δύναμης από τον Μακρόκοσμο στον Μικρόκοσμο αλλά και το αντίστροφο. Στην ουσία είναι ένα μαγνητικό κύκλωμα ανάμεσα στα διάφορα επίπεδα και η ανιδιοτελής εργασία τους αποσκοπεί στην ενδυνάμωση, στην ενίσχυση και στη διαιώνιση της Ζωής φροντίζοντας την απρόσκοπτη ροή της ενέργειας και την μεταστοιχείωση της μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.

Συνεργάζονται γι αυτό το σκοπό με ‘‘μια ιδιαίτερη μορφή δύναμης που αναπαριστάνεται με ένα είδος οντοτήτων που κυλούν αδιόρατα μπρος-πίσω, πάνω από τα όρια της εκδήλωσης.’’ Έτσι η Δύναμη διατηρεί την ρευστότητα της, καθώς περιορίζεται μόνο από συνεχώς  μεταβαλλόμενες μορφές. Η ομάδα λειτουργεί αποτελεσματικά κάτω από τον Νόμο του Επτά, ή της Οκτάβας, βάση του οποίου αλληλεπιδρά με τις δυνάμεις του σύμπαντος, δημιουργώντας καταλυτικά τα κατάλληλα ‘‘σοκ’’ στην κατάλληλη στιγμή.

           

Η Εργασία της ομάδας των Οκτώ είναι συνδεδεμένη με την αποκρυστάλλωση των Μορφών στο επίπεδο λειτουργίας των πυκνότερων όψεων του ανθρώπινου νου. Αναπτύσσοντας την συνείδηση τους στο υλικό επίπεδο, αντανακλούν αυτές τις συνθήκες στα υψηλότερα επίπεδα της Δημιουργίας χρησιμοποιώντας την Πνευματική Δύναμη για την εμψύχωση των αστρικών μορφών, λειτουργία που αποτελεί πραγματική πράξη Μετουσίωσης.

Βασική προϋπόθεση για κάθε μέλος της ομάδας, η κυριαρχία του επί του νευρικού του συστήματος κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης. Διότι «…για να υπάρξει λειτουργικότητα πρέπει το Ζεύγος των Αντιθέτων (ενεργειακών δυνάμεων) να βρίσκεται σε ισορροπία, που με τη σειρά του καταλήγει σε ένα εξισορροπημένο Τρίτο.»

Με τη δημιουργική σκέψη και την διαίσθηση ‘‘κινούνται’’ στις οκτώ κατευθύνσεις του ορίζοντα συλλέγοντας δυνάμεις και πληροφορίες τις οποίες επεξεργάζονται στη συνέχεια για την επιτέλεση του έργου τους.

Όπως κάθε ύπαρξη, ανάλογα με τον βαθμό της εξέλιξης της, επιδρά με το φυσικό περιβάλλον της επηρεάζοντας το ανάλογα, έτσι και τα μέλη αυτής της ομάδας επηρεάζουν το αστρικό πεδίο δημιουργώντας ή καταλύοντας αιθερικές μορφές προκειμένου να απεικονίσουν εκείνες τις αδιόρατες και φευγαλέες δυνάμεις διαφορετικών μορφών εξέλιξης της Φύσης, με τις οποίες επιδιώκουν να συντονιστούν, να τις κατανοήσουν ή και ακόμη να υποτάξουν στη θέληση τους.

Διατηρώντας την δύναμη σε ισορροπία, στέκονται στο μέσο της ‘‘διαδρομής’’ μεταξύ του Πνεύματος και της Ύλης έχοντας ως κλειδί για την διεκπεραίωση του Έργου τους την εξιδανίκευση και τον εξευγενισμό των συναισθημάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παύουν να διατηρούν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης ή της αναπαραγωγής.

Αν ο χαρακτηρισμός μαγική, με την επικρατούσα έννοια, μπορούσε να αποδοθεί ακριβώς σε κάποιες ομάδες, μια από αυτές θα ήταν και η ομάδα των Οκτώ. Ωστόσο ως ιδανικοί Μύστες χρησιμοποιούν τα πάντα χωρίς να εξαρτώνται από τίποτε. Σκοπός του Έργου τους είναι να εξισορροπούν το ανισόρροπο σύμφωνα με το Συμπαντικό Σχέδιο και όχι να διαχειρίζονται αυθαίρετα τις δυνάμεις της Φύσης.

           

Η ομάδα των Εννέα χειρίζεται την διασπορά των ακτίνων δύναμης των πλανητών του Ηλιακού συστήματος καθώς και τις επιρροές της τροχιάς της Σελήνης γύρω από τη Γη και Εργάζεται ακολουθώντας τον Μηχανισμό του Σύμπαντος.

Τα μέλη της χρησιμοποιούν τις ιδιότητες του αστρικού αιθέρα, του ανεκδήλωτου πέμπτου στοιχείου, που διαπλάθεται σε μορφές από τον νου και έχει την ιδιότητα να συγκρατεί μεταξύ τους τα μόρια της ύλης. Κατέχουν το σύνολο των δημιουργικών παραγόντων της ‘‘γέννησης’’, προσεγγίζοντας το φυσικό επίπεδο μέσω του αιθερικού και το δεύτερο μέσω του νοητικού προκειμένου να ‘‘αναπροσαρμόσουν’’ τον σχεδιασμό των αντανακλώμενων  ‘‘εικόνων’’ του επιπέδου της ύλης.

Συντονίζονται ιεραρχικά σύμφωνα με τις τριάδες: Αιθέρας - Χάος - Κοσμογονικό αυγό / Ουρανός – Γη – Έρωτας (έλξη) / Νους – Δύναμη – Εκδήλωση. Έτσι μπορούν να λειτουργούν εναλλακτικά και σε τρεις ομάδες των τριών, για διαφορετικούς ή τον ίδιο σκοπό καθώς και μια ομάδα των επτά σε συνεργασία με τους υπόλοιπους δύο, αντίθετα φορτισμένους μεταξύ τους.

Ωστόσο όλοι μαζί αντιπροσωπεύουν μια ‘‘νέα μονάδα’’ (εν-νέα) σε ένα νέο κύκλο εκδήλωσης, όπου παρακάμπτουν την προσωπικότητα για να Εργαστούν για την οικουμενικότητα.

Η ομάδα των Δέκα λειτουργεί στο και για το Γήινο φυσικό επίπεδο. Διασπείρει τις θετικές και αρνητικές δυνάμεις του Πνεύματος και των τεσσάρων στοιχείων, γειώνοντας τες από το Αδιαμόρφωτο πεδίο, στο πεδίο της μορφής και προετοιμάζει την ανοδική εξέλιξη.

«Ανακυκλώνει τον εαυτό της» μετουσιώνοντας την ύλη και την μορφή προκειμένου να ξεκινήσει μια νέα φάση ανάπτυξης και δημιουργίας. Είναι η ομάδα που στην Θιβετανική παράδοση χαρακτηρίζεται ως το Μεγάλο Συμβούλιο.

Στον τρόπο Εργασίας της ομάδας των Δέκα φαίνεται ξεκάθαρα η αμφίδρομη σχέση μεταξύ ενέργειας και ύλης. Συνηθίζουμε να μιλάμε για -ύλη- αν και είναι εδώ και ένα αιώνα γνωστό στην επιστήμη της Φυσικής, ότι τα πάντα είναι ενέργεια που πάλλεται σε διαφορετικές συχνότητες.

Έτσι λοιπόν, όπως συνυφαίνονται και αλληλεπιδρούν οι διάφορες ενεργειακές ποιότητες,  ακολουθώντας η καθεμιά την ιδιαίτερη συχνότητα της, για να αποδώσουν διεργασίες, δράσεις και αντιδράσεις που άλλες είναι εμφανείς και αναγνωρίσιμες από τις πέντε αισθήσεις μας και άλλες γίνονται αντιληπτές μόνο από τους πιο ευαίσθητους με ιδιαίτερους λεπτοφυείς τρόπους ή ακόμη και που δεν αναγνωρίζονται ποτέ γιατί είναι πέρα από τα πενιχρά όρια της ανθρώπινης αντίληψης, με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και παράγει το Έργο της, η ομάδα των Δέκα.

Όμως για να θεωρηθεί ολοκληρωμένο αυτό το Έργο πρέπει να αποφέρει συγκεκριμένα και απτά αποτελέσματα στο φυσικό επίπεδο της Γης. Όσο παράξενο και αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, τέτοια αποτελέσματα μπορούν να θεωρηθούν κάλλιστα οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που μας υποχρεώνουν κάθε φορά να δούμε τον κόσμο μας κάτω από νέο πρίσμα και να ανέβουμε ως είδος ένα ακόμη σκαλοπάτι στην κλίμακα της εξέλιξης.

Οι θεωρητικοί επιστήμονες είναι οι ‘‘μάγοι’’ της επιστήμης, καθώς χρησιμοποιούν στην έρευνα τους τα ανώτερα πεδία της έμπνευσης και του νου για να συλλάβουν τις ‘‘νέες’’ Ιδέες, που στην συνέχεια θα φέρουν και θα μεταφράσουν με την γλώσσα των μαθηματικών στο πεζό γήινο επίπεδο της εφαρμοσμένης τεχνολογίας.

«Η εξέλιξη αρχίζει να περνάει από την Ατραπό που διέσχιζαν παλιότερα οι μυημένοι και συμπαρασύρει μαζί της ολόκληρη τη φυλή. Στο μέσο άνθρωπο γνωστοποιούνται πράγματα που συνήθιζαν να κάνουν μόνο οι μυημένοι» έγραφε η Dion Fortune στις αρχές του περασμένου αιώνα!

Ωστόσο πάντα, κάπου, εξακολουθούν να υπάρχουν μυημένοι που Εργάζονται για την παραπέρα εξέλιξη του πλανήτη, για την κάθοδο της θεότητας στην ανθρωπότητα με την ελπίδα της ανύψωσης της ανθρωπότητας στη θεότητα.

Εκείνοι που έχουν βιώσει την υπέρτατη εμπειρία της ενσαρκωμένης ψυχής, την Κατώτερη Θεία Ένωση. Εκείνοι που είναι ελεύθεροι να ανυψωθούν στα επίπεδα ή να παραμείνουν στη σφαίρα της Γης και να λειτουργήσουν σαν Διδάσκαλοι.

           

Για να κατανοήσουμε την δράση μιας ομάδας των Έντεκα, είναι προτιμότερο να ξεκινήσουμε από τον αποσυμβολισμό του αριθμού έντεκα. Κατά τον Σνάιντερ, έχει χαρακτήρα καταχθόνιο, σατανικό, γιατί ξεπερνάει τον αριθμό της τελειότητας (10) και ταυτόχρονα ανταποκρίνεται, όπως ο αριθμός δύο, στο βουνό του ελλειψοειδούς φωτοστέφανου και στο εστιακό σημείο της αντιστροφής και της αντίθεσης.

Κατά τον Π. Γράβιγγερ «Αν αυτός προστεθεί θεοσοφικά (1+1=2), μας δίνει την ιδέα της αντίθεσης ή ανταγωνισμού που εκδηλώνεται ανάμεσα στην πρωταρχική Μονάδα του Ενωποιημένου Κόσμου και μιας άλλης μονάδας ατομικοποιημένης, που ενεργεί σαν μια ανεξάρτητη μονάδα. Με βάση αυτές τις ιδέες, πολλοί διανοητές και ανάμεσα σε αυτούς ο άγιος Αυγουστίνος θεώρησαν το έντεκα σύμβολο της εσωτερικής διαμάχης, της δυσαρμονίας και της παραπλάνησης…, αριθμό της παραβίασης του Νόμου……Πολλοί τον θεωρούν κάτι παραπάνω από την απλή ανθρώπινη αμαρτία και του αποδίδουν μία έννοια Κοσμικής Αμαρτίας, συνδέοντας τον με το δόγμα της επανάστασης των Αγγέλων και την εμφάνιση της αμαρτίας στο Σύμπαν. Τον αποδίδουν έτσι στον Πειρασμό ή Εωσφόρο και στον κίνδυνο που διατρέχει κάθε ελεύθερο ον να αποχωριστεί από τον Θεό. Οι Ιουδαίοι με τη σειρά τους τον αποδίδουν στην πρώτη σύζυγο του Αδάμ, τη δαιμόνισσα Λίλιθ.»

Η εντεκάδα άλλωστε «…αναφέρεται σαν όλον στα Κλιφώθ…τα λεγόμενα κακά ή αντεστραμμένα Σεφιρώθ, που απεικονίζουν τις ανισόρροπες δυνάμεις των αντίστοιχων Σεφιρώθ του Δέντρου της Ζωής.»

Όμως στο Δέντρο της Ζωής ο αριθμός έντεκα αντιστοιχείται και με την ενδέκατη ‘‘μυστική’’ και ‘‘αόρατη’’ Σεφίρα Ντάατ. Το Ντάατ με τη σειρά του, θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την Πύλη της Γνώσης που οδηγεί σε άλλα επίπεδα Ύπαρξης, με την προϋπόθεση πάντα ότι ο επίδοξος ‘‘ταξιδευτής’’ θα καταφέρει να διασχίσει την Άβυσσο που τα διαχωρίζει από τον γνωστό μας Κόσμο της Ύλης.

Τώρα αν συνδυάσουμε τις ‘‘ιδιότητες’’ του αριθμού έντεκα με τις ‘‘δυνατότητες’’ της ενδέκατης Σεφίρα, Πύλης του Ντάατ, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε τις επιδιώξεις μιας Ομάδας των Έντεκα.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Ίσραελ Ρεγκαρντιέ, υπάρχει μια μορφή εντεκάγωνου που αντιπροσωπεύει την αναχαίτιση των κακών (επιρροών). Μια Ομάδα που λειτουργεί κάτω από αυτό το πρίσμα, αναλαμβάνει ένα ιδιαίτερα εξειδικευμένο Έργο που δρομολογείται σε έσχατες περιπτώσεις, εφ όσον τα μέλη της δρουν και κινούνται σ’ ένα Σύμπαν ελεύθερης βούλησης. Ή όπως τόσο ποιητικά μας είπε ο Ζαν Γιμού στο Hero, «Κάτω από τον ουρανό, όλα.»

Η ομάδα των Δώδεκα λειτουργεί στον, αλλά και πέρα από τον Φυσικό Κόσμο, χειριζόμενη τις δυνάμεις του Ζωδιακού Κύκλου σε όλες του τις όψεις. Τα μέλη της εργάζονται για την αρμονική συνύπαρξη και εξέλιξη τόσο του σώματος και του Γήινου επιπέδου, όσο και της ψυχής και του Σύμπαντος γενικότερα, αλλά και των μεταξύ όλων αυτών σχέσεων μέσα στο χωροχρονικό συνεχές.

Προωθούν την πορεία της Εξέλιξης, δια μέσου της κοσμικής τάξης και της σωτηρίας, προς την Ολότητα και την επιστροφή στην Θεία Αρχή.

Είναι πολλές οι γνωστές ομάδες των Δώδεκα όπως, οι 12 Θεοί του Ολύμπου και οι 12 Αργοναύτες με τον Ιάσωνα. Οι 12 ακόλουθοι του ηλιακού θεού Ρα στην Αίγυπτο. Οι 12 μαθητές του Ιησού. Οι 12 ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας του Αρθούρου. Οι δώδεκα σύμβουλοι του Δαλάι Λάμα. Επίσης όπως ακόμη αναφέρει ο Δ. Ευαγγελόπουλος στην Ιερή Γεωμετρία, 12 είναι και τα κρανιακά νεύρα που ενεργοποιούνται στα τελικά στάδια της πνευματικής εμπειρίας στα εσωτερικά συστήματα διαλογισμού.

           

Αλλά ας σταματήσουμε εδώ, μιας έτσι κι αλλιώς οι αριθμοί είναι… άπειροι! Τώρα, ίσως να φαντάζουν ακατανόητα και μακρινά εκ πρώτης όψεως όλα αυτά, όμως είναι καλό να έχουμε πάντα κατά νου πως αναφερόμαστε σε καταστάσεις ρευστές και έξω από το άμεσο αντιληπτικό επίπεδο του συνειδητού. Είναι οι έννοιες και οι δυνάμεις που βρίσκονται ‘‘πίσω από το πέπλο’’  και είναι επόμενο να γίνονται δυσνόητες όταν προσπαθούμε να τις καλουπώσουμε μέσα σε λέξεις. Άλλωστε γι αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκαν από τους Μύστες, τους φιλοσόφους και τους σαμάνους τα ‘‘κλειδιά’’ των αριθμητικών συμβόλων.

Ας πλησιάσουμε την αρχαία γνώση μέσα από το διαλογισμό και την διαίσθηση κι ας αφουγκραστούμε την καρδιά μας. Ίσως τότε ανασηκωθεί, έστω για λίγο, το αραχνοΰφαντο χώρισμα και καταφέρουμε να κατανοήσουμε όλα όσα η γραμμική λογική μας αδυνατεί να συλλάβει.

                                                         Πηγές

Ιερή Γεωμετρία / Δημήτρης Ευαγγελόπουλος / Αρχέτυπο

Το Λεξικό των Συμβόλων / Juan-Eduardo Cirlot / Κονιδάρης

Μυστική Καμπαλά / Dion Fortune / Ιάμβλιχος

Εγκυκλοπαίδεια / Harper’s / Anubis

Σαμανιστική Εμπειρία / Κένεθ Μέντοους / Πύρινος Κόσμος

Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη

Εγκυκλοπαίδεια, Επιστήμη και Ζωή &

Πάπυρους Λαρούς Μπριτάνικα
Η Γνώση του Δράκοντα / Theun Mares / Αρχέτυπο

Εξωτερικές Διαδρομές © Ειρήνη Λεονάρδου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ” Απρίλιος 2004