Αυτόχθονες Αυστραλοί VS Επιστήμη : σημειώσατε Χ!

 Μια εικόνα χίλιες λέξεις λέει το ρητό και καθώς κοιτάζω την αρχαία βραχογραφία οι σκέψεις μου χορεύουν συντροφιά με τους Wandjinas (Ουαντζίνας) και τους Aboriginal Australians στο φρενήρη ρυθμό του ηλιακού ανέμου και οι νοητικές εικόνες του μυαλού μου στροβιλίζονται και ρευστοποιούνται επιστρέφοντας στην Εποχή του Ονείρου. Αφήνομαι και ακολουθώ τις πανάρχαιες ροές του Χρόνου και σας προσκαλώ σ’ ένα ταξίδι στη μακρινή Incognita Terra Australis.

Έχουν περάσει σχεδόν τετρακόσια χρόνια από τότε που ο ολλανδός Βίλεμ Γιάντς πάτησε πρώτος την γη της σημερινής Αυστραλίας, όμως χωρίς υπερβολή ένα μεγάλο κομμάτι της ηπείρου, παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστο. Όμως δεν είναι μόνον κάποιες εκτάσεις της Γης που δεν έχουν εξερευνηθεί αλλά και οι αχαρτογράφητες εκτάσεις του Αγνώστου, που περιμένουν τους ανήσυχους πρωτοπόρους να διεισδύσουν στα δαιδαλώδη μονοπάτια του και να τα φέρουν στο φως του γνωστού. Μονοπάτια που περιμένουν να τραγουδηθούν για να έρθουν σε ύπαρξη, όπως εκείνα των Australian Aborigines.

Το Oxford dictionary δίνει το λίμα aboriginal ως “…inhabiting a land from a very early period, esp before the arrival of colonists: aboriginal inhabitants…” (οι κατοικούντες τη γη την πρώιμη περίοδο πχ πριν την άφιξη των αποίκων / αυτόχθονες κάτοικοι )  και το Aboriginal ως “…aboriginal inhabitant of Australia.” (αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας.) Οι ίδιοι δεν αποδίδουν στους εαυτούς τους κοινή ονομασία καθότι χωρίζονται σε πολλές διαφορετικές φυλές, ανάλογα με την γλώσσα, την  προγονική περιοχή, και το αντίστοιχο Τοτέμ τους. Ωστόσο καθιέρωσαν για όλες τις φυλές το Αυτόχθονες σαν αντιπροσωπευτικό τους ‘‘όνομα’’, διαχωρίζοντας έτσι τους λευκούς αποίκους-κατακτητές από τους ίδιους.

Έφθασαν στην Αυστραλία, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ευρήματα, πριν πενήντα χιλιάδες χρόνια περίπου, όταν οι θάλασσες της περιοχής ήταν εύκολα βατές από την ύπαρξη των πάγων. Οι συνθήκες που επικρατούσαν στην ήπειρο ήταν καλύτερες από τις σημερινές, παρέχοντας άφθονο κυνήγι και μεγαλύτερες εύφορες εκτάσεις. 

Οι φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις τους βοήθησαν να εξελίξουν ένα τρόπο ζωής που όχι μόνο ικανοποιούσε τις ανάγκες τους, αλλά ήταν και σε τέλεια αρμονία με το περιβάλλον. Όταν έλιωσαν οι πάγοι και η Αυστραλία απομονώθηκε έχασαν κάθε δυνατότητα επαφής με τον υπόλοιπο κόσμο, γεγονός που τους στέρησε από την ανταλλαγή αγαθών και τεχνικών γνώσεων με τους γειτονικούς λαούς ωστόσο τους χάρισε την μοναδική ευκαιρία να καταφέρουν να διατηρήσουν αναλλοίωτο από ξένες επιρροές το ‘‘φιλοσοφικό’’ τους σύστημα.

           

Ο Τζέιμς Κούκ, μετά τις πρώτες συναντήσεις του μαζί τους, ανέφερε πως «Είναι μια ανυπεράσπιστη φυλή, που δεν ρέπει καθόλου προς τη βιαιότητα. Μπορεί μερικοί να τους θεωρούν ως τα πιο δυστυχισμένα πλάσματα πάνω στη Γη, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ευτυχισμένοι από εμάς τους Ευρωπαίους, γιατί ζουν ειρηνικά. Η ξηρά και η θάλασσα τους προμηθεύουν όλα όσα χρειάζονται.» 

Η αποίκηση της Αυστραλίας άρχισε στα τέλη του 18^ου αιώνα, όταν μετά από την διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να ψάξουν για καινούργιο τόπο εξορίας των καταδίκων. Οι πρώτοι άποικοι ήταν στρατεύματα συνοδείας των καταδίκων αυτών και οι οικογένειες τους. Ο Άρθουρ Φίλιπ, ο πρώτος κυβερνήτης, είχε δώσει σαφείς οδηγίες συμπεριφοράς των αποίκων απέναντι στους αυτόχθονες κατοίκους όμως η προσπάθεια καλλιέργειας της γης και η εκτροφή ζώων από τους πρώτους ήταν διαμετρικά αντίθετη από τον τροφοσυλλεκτικό και κυνηγητικό τρόπο ζωής των δεύτερων. Αυτή ήταν και η πρώτη εμφανής αιτία σύγκρουσης.

Κατά βάθος οι λευκοί θεωρούσαν τους αυτόχθονες άγριους πρωτόγονους, ενώ εκείνοι αδυνατούσαν να κατανοήσουν την έννοια της ιδιοκτησίας σε μια γη που ανήκε σε όλα τα πλάσματα της από καταβολής κόσμου. Έτσι όλος ο σεβασμός προς την διαφορετικότητα αυτών των ανθρώπων, περιορίστηκε στα λίγα λόγια του Κουκ και η τελική κατάληξη ήταν η με κάθε μέσον εξολόθρευση τους, ακόμη και μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.

Μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα του αφανισμού τους σκόρπισαν και αγνοήθηκαν η κουλτούρα και οι παραδόσεις τους και μονάχα τα τελευταία χρόνια και κυρίως ενόψει των Ολυμπιακών αγώνων του Σίδνεϋ το 2000, άρχισαν οι Αυστραλιανοί Αυτόχθονες να παίρνουν μικρές ανάσες και να συσπειρώνονται δημιουργώντας πυρήνες διάσωσης των φυλών που απέμειναν και της αρχέγονης γνώσης τους. Γνώσης που άλλοτε, μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά με εικόνες, ήχους και αίσθημα.

Οι Αυτόχθονες είχαν την ευτυχία να μην εγκλωβιστούν στον γραπτό λόγο. Οι διάλεκτοι που χρησιμοποιούσαν ήταν ήχοι που αντιπροσώπευαν έννοιες και εικόνες και όχι σύμβολα που σχημάτιζαν λέξεις. Όταν σκέφτονταν, σκέφτονταν με αισθητήριες εικόνες (όπως τα μωρά και τα ζώα) και όχι με γραμμικές προτάσεις. Έτσι, οι Πρεσβύτεροι κάθε Πατριάς (φυλετική υποομάδα που αριθμούσε αρκετές εκατοντάδες μελών) ζωγράφιζαν σε βράχους, σε φλοιούς δέντρων ή στο έδαφος, χάρτες με τις διαδρομές και τα κατορθώματα των Τοτεμικών Προγόνων (Αρχέγονες Δυνάμεις) κατά την Εποχή του Ονείρου. Εκείνη δηλαδή την περίοδο του χρόνου πριν από τον Χρόνο, τότε που τα άστρα, η γη και η θάλασσα δεν είχαν πάρει ακόμη την μορφή που έχουν σήμερα.

Οι Προανθρώπινοι Πρόγονοι κοιμόντουσαν και ονειρεύονταν όλα όσα ήθελαν να δημιουργήσουν και όταν ξυπνούσαν ταξίδευαν και έφερναν σε ύπαρξη όλα όσα είχαν ονειρευτεί δίνοντας σε κάθε τι το όνομα του. Και όταν αποσύρθηκαν και ‘‘επέστρεψαν μέσα’’ άφησαν αυτό το καθήκον στους ανθρώπινους απογόνους τους. Έτσι οι Αυστραλιανοί Αυτόχθονες πιστεύουν πως αν πάψουν να ζωγραφίζουν τις προγονικές διαδρομές και τις ιερές ιστορίες, θα αποσυρθεί και η προγονική δύναμη και σιγά σιγά θα πάψουν να υπάρχουν τα άστρα, η γη, η θάλασσα, τα ζώα, οι άνθρωποι.

«Οι Αυτόχθονες δεν μπορούν να πιστέψουν ότι υπάρχει η χώρα, αν δεν την δουν και την τραγουδήσουν –όπως ακριβώς την Εποχή των Ονείρων δεν υπήρχε η χώρα μέχρι που την τραγούδησαν οι Πρόγονοι…η γη πρέπει πρώτα να υπάρξει σαν έννοια στο μυαλό τους, κι ύστερα να τραγουδηθεί. Μόνο τότε μπορούν να πουν ότι υπάρχει…» γράφει ο Μπρους Τσάτουιν.   Εντρυφώντας βαθύτερα σ’ αυτή τη συλλογιστική καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως γι αυτούς η Δημιουργία δεν είναι κάτι στατικό που συντελέστηκε κάποτε, αλλά πως συνεχίζεται ακόμη και πως υπεύθυνοι γι αυτό είναι τώρα πια οι ίδιοι. Ένα συμπέρασμα που μας παραπέμπει άμεσα στον κβαντικό συμμέτοχο που με την παρατήρηση του διαμορφώνει το παρατηρούμενο, άποψη που διατυπώθηκε από τον E.Wigner, έναν από τους ιδρυτές της κβαντικής θεωρίας.

Οι Άνθρωποι των Τραγουδιών ήταν εκείνοι οι οποίοι ήταν επιφορτισμένοι με το καθήκον της προφορικής εξιστόρησης των Προγονικών κατορθωμάτων. Για τον ίδιο λόγο τα τραγούδια δεν έπρεπε να ξεχαστούν και σ’ αυτή την παράδοση στηρίζεται η ‘‘Περιπλάνηση’’ των Αυτοχθόνων. Σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα ο Άνθρωπος των Τραγουδιών εγκαταλείπει οποιαδήποτε ασχολία του και φεύγει για το τελετουργικό του ταξίδι. Πρέπει να βαδίσει πάνω στο δικό του Τραγουδιστό Μονοπάτι, στα Χνάρια του Προγόνου όπως οι ίδιοι το ονομάζουν και να τραγουδήσει τις στροφές από το τραγούδι Του χωρίς να αλλάξει ούτε μια λέξη ή νότα κι έτσι να Δημιουργήσει ξανά τη Δημιουργία.

Σε κάθε Πρόγονο Τοτέμ αντιστοιχεί, για όλες τις φυλές η ίδια, συγκεκριμένη μελωδία. Έτσι δυο άνθρωποι από διαφορετικές φυλετικές ομάδες και συνεπώς διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα μπορούν να περιγράψουν ο ένας στον άλλο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής τους ‘‘ανταλλάσσοντας’’ απλώς τα προγονικά τους τραγούδια. Όμως τι ήταν εκείνο που καθόρισε αρχικά την κάθε μελωδία που αντιστοιχεί πάντα στον ίδιο τοτεμικό Πρόγονο και πως έγινε ταυτόχρονα αντιληπτό από όλες τις φυλές αν και τις χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα απόστασης; Ας προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε σε τούτο το άγνωστο μονοπάτι και ίσως κατανοήσουμε αυτό που για τους ‘‘πρωτόγονους’’ Αυστραλιανούς Αυτόχθονες ήταν αυτονόητο.

Το τραγούδι είναι ήχος και ο ήχος δονήσεις. Οι δονήσεις διαφοροποιούνται σύμφωνα με τη συχνότητα τους και σήμερα ξέρουμε πως καθετί που υπάρχει, έμβιο ή μη, δονείται στη δική του ιδιαίτερη συχνότητα. Και αυτή η ιδιαίτερη συχνότητα είναι παντού και πάντα η ίδια. Έτσι λοιπόν ένα καγκουρό είτε πρόκειται για το τοτέμ Πρόγονο είτε για το γνωστό μας ζώο, έχει παντού μέσα στο χρόνο την ίδια συχνότητα, όπως το πρόβατο ή ο λύκος έχουν την δική τους και ούτω καθ’ εξής. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που ανήκουν στα αντίστοιχα τοτέμ, τους ανθρώπους δηλαδή που έχουν χαρακτηριστικά δύναμης όμοια με αυτά των εκάστοτε τοτεμικών ζώων.

Στη συνέχεια αναλαμβάνει τα ηνία της αντιληπτικής ικανότητας το αίσθημα. Είναι το πηγαίο και έξω από κάθε εκλογικευμένη επιρροή αίσθημα που αναδύεται από τα βάθη του εσώτερου εαυτού και μεταφράζει στο συνειδητό μας νου την συνάφεια ή μη με την ιδιοσυχνότητα στην οποία δονείται ο Πρόγονος Τοτέμ και κατά συνέπεια όλα όσα αυτός δημιούργησε. Έτσι η υποσυνείδητη Αρχέγονη γνώση όταν αφεθεί να αναδυθεί ελεύθερη, κάτι που οι Αυτόχθονες αμόλυντοι από τον ‘‘πολιτισμένο’’ τρόπο σκέψης μας έκαναν αυθόρμητα, υποδεικνύει τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του Προγόνου Δημιουργού και του έργου του, που γίνονται πλέον αντιληπτά και από την γραμμική σκέψη.

Σύμφωνα με τον Αυστραλό ανθρωπολόγο A. P. Elkin οι Αυτόχθονες έχουν την ικανότητα ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης δραστηριότητας να αντιλαμβάνονται μηνύματα που στέλνονται από το υποσυνείδητο μέσω ακούσιων μυϊκών σπασμών που λειτουργούν ως ενδεικτικά σημάδια. Τότε πέφτουν για λίγα λεπτά σε μια κατάσταση διαλογισμού έως ότου νιώσουν την ουσία του μηνύματος. Έτσι μπορεί να ανακοινώσουν την άφιξη ή τον θάνατο κάποιου συγγενούς ή ακόμη ότι η γυναίκα τους γέννησε.  Γι αυτούς τα όνειρα και οι διαισθήσεις είναι το ίδιο πραγματικά όσο είναι για μας οι τηλεπικοινωνίες.   

Ρίχνοντας λοιπόν σταδιακά και σταθερά το φως της νόησης στα μονοπάτια του αγνώστου, μπορούμε να βαδίσουμε ακόμη πιο πέρα ακολουθώντας συνειρμούς και ιδέες που φέρνουν νέο φως και συνεχίζουν να επιτελούν τη Δημιουργία.

Οι τηλεπικοινωνίες επιτυγχάνονται στηριζόμενες στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης. Σύμφωνα με τον επιστημονικό ορισμό, πεδίο είναι ο χώρος ή η κατάσταση κατά την οποία ασκούνται δυνάμεις ανάμεσα σε σώματα τα οποία δεν βρίσκονται σε επαφή. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης δημιουργείται από την σύζευξη του μαγνητικού πεδίου της και του ηλιακού ανέμου.

Εκτός από τις άλλες ακτινοβολίες (ορατό φως, υπέρυθρο, ακτίνες Χ, υπεριώδεις ακτίνες) ο Ήλιος εκπέμπει και ακτινοβολία από ιονισμένα σωματίδια, κυρίως πρωτόνια και ηλεκτρόνια. Η ακτινοβολία αυτή είναι συνεχής και ονομάστηκε ηλιακός άνεμος.

Η ατμόσφαιρα και το μαγνητικό πεδίο της Γης, μας προστατεύουν από την θανάσιμη επενέργεια του ηλιακού ανέμου, γιατί και τα δύο σχηματίζουν ένα είδος φράγματος στην υπερηχητική αυτή ροή του ηλιακού ανέμου, ο οποίος προσκρούει στο φράγμα και έτσι σχηματίζεται ένα ‘‘κύμα κρούσης’’.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο ηλιακός άνεμος διαστρεβλώνει το γήινο μαγνητικό πεδίο δίνοντας του το σχήμα που βλέπουμε στην εικόνα.

Στη συνέχεια η μαγνητόσφαιρα της Γης, η εξώτατη περιοχή της γήινης ατμόσφαιρας, παγιδεύει ηλεκτρισμένο αέριο το οποίο οι επιστήμονες ονόμασαν ‘‘πλάσμα’’ και μέσα στο οποίο αναφλέγονται ουδέτερα άτομα την εικόνα των οποίων συνέλαβε με ειδικό όργανο το σκάφος της NASA, ‘‘Image’’ το οποίο διάλεξε να απεικονίσει την προαναφερθείσα διαδικασία με τα χρώματα κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο και λευκό.

Το πλάσμα κοντά στα όρια της μαγνητόσφαιρας σύρεται με τον ηλιακό άνεμο, αλλά τότε στρέφεται ολόγυρα και αναγκάζεται να επιστρέψει προς τον Ήλιο. Οι νέες εικόνες του ‘‘Image’’ παρουσιάζουν μια δομή σαν ουρά στο νέφος του πλάσματος της Γης, που διαμορφώνεται, όπως τα αέρια ρεύματα, με κατεύθυνση προς τον Ήλιο. Η δομή αυτή είχε προβλεφθεί 30 χρόνια πριν, αλλά τα προηγούμενα διαστημικά σκάφη ήταν ανίκανα να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή του.

Και επειδή έχετε προφανώς αρχίσει να αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Αυτόχθονες της Αυστραλίας, ας αφήσουμε την σύγχρονη κοσμολογία και ας περάσουμε στην μυθική κοσμογονία.

Το 1838 ο George Grey και η ομάδα του ανακάλυψαν τυχαία, στη περιοχή Kimberley της δυτικής Αυστραλίας, εξερευνώντας μεταξύ των λόφων κοντά στον ποταμό Prince Regent διάφορες σπηλιές στις οποίες υπήρχαν ζωγραφισμένες φιγούρες πανάρχαιων οντοτήτων που ήταν χρωματισμένες. 

Περιγράφοντας την κύρια φιγούρα, στο δεύτερο σπήλαιο που ερεύνησε, ο Grey έγραψε στο περιοδικό του ότι "ήταν η φιγούρα ενός ατόμου, δέκα πόδια & 6 ίντσες [ 3,2 μέτρα ] στο μήκος, ντυμένη από το πηγούνι προς τα κάτω σε ένα κόκκινο ένδυμα, το οποίο έφθανε έως τον καρπό και τους αστραγάλους"

«…Το πρόσωπο και το κεφάλι της φιγούρας ήταν τυλιγμένο σ’ ένα αδιάσπαστο κυκλικό επίδεσμο ή κύλινδρο... αυτός ήταν χρωματισμένος με κόκκινο, κίτρινο και λευκό:  και τα μάτια ήταν τα μόνα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που απεικονίζονταν στο πρόσωπο.  Επάνω στον υψηλότερο επίδεσμο ή τον κύλινδρο, υπήρχε μια σειρά γραμμών χρωματισμένη με κόκκινο, αλλά... ήταν αδύνατο να πει εάν ήταν προοριζόμενες να απεικονίσουν γραπτούς χαρακτήρες, ή κάποια διακόσμηση για το κεφάλι .."

Για όλες τις φυλές των Αυτοχθόνων υπάρχει η κοινή εποχή της Δημιουργίας, η Εποχή του Ονειρέματος  (Dreamtime). Όμως τα Προγονικά πλάσματα που επιτέλεσαν την Δημιουργία δεν είναι για όλες τα ίδια. Οι φυλές Worora, Ngarinyin και Wunumbul, που αποτελούν την κοινότητα Mowanjum έξω από το  Derbie στη δυτική Αυστραλία, θεωρούν ως το ‘‘Μεγάλο Κυρίαρχο Πνεύμα’’ της Δημιουργίας το Wallungunder. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη Mowanjum Mabel King , κατά τη διάρκεια Lai Lai (το Χρόνο της  Δημιουργίας), το Wallungunder ήλθε από το Milky Way για να δημιουργήσει τη Γη και όλους τους ανθρώπους.  Αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι ήταν οι Gyorn Gyorn. Δεν είχαν  νόμους ή συγγενείς και περιπλανιόντουσαν τριγύρω σαν να είχαν χαθεί.

Το Wallungunder θέλοντας να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους επέστρεψε στο Milky Way* και έφερε τα Wandjinas, τα ‘‘Πνεύματα στα Σύννεφα’’ με την δύναμη του φιδιού της Dreamtime ώστε να αποκτήσουν νόμους και συγγενείς. Το φίδι της Dreamtime αντιπροσωπεύει τη μητέρα Γη και καλείται ungud.  Έτσι κάθε ένας από τους ανθρώπους έχει τον δικό του τόπο γέννησης ungud ή τόπο ονειρέματος. Τα Wandjinas δημιούργησαν τα τοτεμικά ζώα και τα μικρά πνεύματα που κατοικούν στις βραχώδεις λίμνες ή τις ιερές τοποθεσίες ungud σε όλο το Kimberley, και συνεχίζουν να ελέγχουν όλα όσα συμβαίνουν στη γη,  στον ουρανό και τη θάλασσα. 

Ο Sam Woolagoodja, ένας διακεκριμένος ηγέτης Worora και άνθρωπος του νόμου, είπε για τους Wandjina ότι "η δύναμή τους είναι τόσο μεγάλη που δεν χρειάζεται να μιλούν, έτσι δεν έχουν στόμα.  Τα μάτια τους είναι ισχυρά και μαύρα, όπως το μάτι ενός κυκλώνα.  Οι γραμμές γύρω από το κεφάλι ενός Wandjina μπορεί να σημαίνουν πολλά πράγματα - σύννεφα, βροχή, αστραπή…  Τα Wandjinas ζωγράφισαν τις εικόνες τους στους βράχους των σπηλαίων προτού επιστρέψουν στον κόσμο των πνευμάτων."

Ίσως έχετε αρχίσει ήδη να κάνετε τους δικούς σας συνειρμούς συγκρίνοντας τα ευρήματα της NASA με τις βραχογραφίες των Αυτοχθόνων, αλλά υπάρχει και συνέχεια.

Ο A. G. Cairns-Smith καθηγητής οργανικής χημείας και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, που παρεμπιπτόντως είναι και ζωγράφος, πιστεύει ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε την εξήγηση των πρωταρχικών σταδίων της εμφάνισης της ζωής στον πλανήτη μας στη χημεία των ορυκτών. Στο βιβλίο του «Τα Επτά Ίχνη», μια έκδοση του Cambridge University Press, διερευνώντας τα επτά σημαντικότερα ίχνη από το χώρο της βιολογίας, της χημείας, της γεωλογίας και της τεχνολογίας, που αφορούν το πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη και αναφερόμενος στην κληρονομικότητα, μας θυμίζει πως «…το 1860 ο Γκρέγκορ Μέντελ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό που πρέπει να μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, στους ανθρώπους, στις γάτες ή στα μπιζέλια, δεν μπορεί να είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά (ύψος, σχήμα φρυδιών, χρώμα λουλουδιών, ή οτιδήποτε) αλλά οντότητες που κατά κάποιο τρόπο προκαλούν την ανάπτυξη αυτών των χαρακτηριστικών καθώς μεγαλώνει ο οργανισμός από τον αρχικό του «σπόρο». Οι οντότητες αυτές ονομάστηκαν γονίδια.»  

Όμως τα γονίδια είναι μόνον η υλική ουσία φορέας της πληροφορίας. Η πιο σημαντική κληρονομιά από τα δυο είναι η πληροφορία, η μορφή. Ο υλικός φορέας καταστρέφεται, όμως το μήνυμα που μεταδίδει μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και διατηρείται για εκατομμύρια χρόνια. Μέσω αντιγράφων και αντιγράφων των αντιγράφων και ούτω καθ’ εξής, οι οργανισμοί αναπαράγονται και θα συνεχίσουν να αναπαράγονται για όσο εξακολουθούν να μεταβιβάζουν την πληροφορία από την μια γενιά στην άλλη. Το πρωτότυπο της Μόνα Λίζα θα μπορούσε να καταστραφεί σε μια πυρκαγιά. Όμως χάρη στα αντίγραφα της η μορφή της θα συνεχίζει να μας χαμογελά με το ίδιο αινιγματικό χαμόγελο και ο Wallungunder θα …μας κλείνει το μάτι.

Ο Αυτόχθονας Donny Woolagoodja μας λεει: "Τα Wandjinas άνηκαν στους ανθρώπους πολύ πριν από το χρόνο μας.  Δημιούργησαν τους νόμους μας.  Πρέπει να εξακολουθούμε να υπακούμε αυτούς τους νόμους.  Οι νέοι Mowanjum ξέρουν τον πολιτισμό τους.  Οι συμβουλές μου προς αυτούς πρόκειται να τον διατηρήσουν.  Εάν δεν το κάνουν, τα Wandjina θα απομακρυνθούν και θα πεθάνουν - ακριβώς όπως και οι άνθρωποι απομακρύνονται και πεθαίνουν.  Να γιατί ζωγραφίζουμε τα Wandjinas τώρα.  Εάν οι λευκοί άνθρωποι βρουν το Wandjina τους, εκείνο μπορεί να τους φέρει μια καλή ζωή εάν το μεταχειρίζονται με σεβασμό.  Πρέπει να το εξετάσουν αυτό προσεκτικά. Το πνεύμα είναι εκεί.  Στις παλαιές ημέρες, μόνο πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι  θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν το Wandjina αλλά τώρα είμαστε οι μόνοι που απέμειναν για να τον ζωγραφίσουμε για να κρατήσουμε το πνεύμα του ζωντανό.  Είναι η τελευταία και η μόνη του ευκαιρία." 

Ανακεφαλαιώνοντας, ας δώσουμε περισσότερη προσοχή στην ορολογία που χρησιμοποιεί η σύγχρονη επιστήμη από την μια και αντίστοιχα η μυθική κοσμογονία των Αυστραλών Αυτοχθόνων από την άλλη, προκειμένου να περιγράψουν τις διαδικασίες τις οποίες εξετάζουν.

Κατ’ αρχήν όπως βλέπουμε στις εικόνες, το σχήμα του «κύματος κρούσης» που δημιουργείται από την αναχαίτιση του ηλιακού ανέμου έχοντας ως αποτέλεσμα την δημιουργία του πλάσματος είναι εμφανώς όμοιο με το πλάσμα που οι Αυτόχθονες ονομάζουν Wallungunder.

Οι αστρονόμοι μας μιλούν για μια ουρά στο νέφος πλάσματος που επιστρέφει στον Ήλιο και οι Αυτόχθονες για το Milky Way  στο οποίο επέστρεψε το «Μεγάλο Κυρίαρχο Πνεύμα» για να φέρει τα Wandjinas, που σημαίνει τα Πνεύματα στα Σύννεφα, με την δύναμη του φιδιού (έλικα του DNA;) της Dreamtime.

Ο Μέντελ μιλά για τις οντότητες-γονίδια που φέρουν την πληροφορία της αναπαραγωγής, που αποτελεί κατά μία έννοια το νόμο για την διατήρηση των ειδών και οι Αυτόχθονες για τα Wandjinas, τα όντα που δημιούργησαν τους Νόμους και που πρέπει να διατηρηθούν ‘‘ζωντανά’’ ώστε να συνεχίσει να υπάρχει κάθε είδος ζωής.

Τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν από το όργανο του ‘‘Image’’ για την απεικόνιση της ανάφλεξης του πλάσματος ήταν τα κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο και λευκό και οι βραχογραφίες ήταν χρωματισμένες με τα κόκκινο, κίτρινο και λευκό.

Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε πως οι ‘‘Προανθρώπινοι Πρόγονοι’’ (Κοσμικές Ενέργειες) έφεραν την πληροφορία-γνώση για την τεχνική της δόμησης των μηχανισμών της ζωής και κατά τον Sam Woolagoodja αποτύπωσαν τα Χνάρια τους στους βράχους ή κατά τον A.G. Cairns-Smith τα επτά ίχνη της ζωής στα ορυκτά, όπου και θα πρέπει να τα αναζητήσουμε.

Νομίζω πως είναι εύλογο να συμπεράνουμε μετά από όλες αυτές τις ενδείξεις πως επιστήμονες και Αυστραλιανοί Αυτόχθονες μας μιλούν για τα ίδια πράγματα και μάλιστα με την ίδια ορολογία! Οι μεν πρώτοι ανακαλύπτοντας τα με την βοήθεια τις τεχνολογίας. Οι δεύτεροι, σύμφωνα με τις μελέτες του A.P.Elkin, έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται ψυχοδιανοητικά όλη αυτή την διαδικασία για την διατήρηση της ζωής μέσω αντιγράφων και αντιγράφων των αντιγράφων και γι αυτόν ακριβώς το λόγο θεωρούν ζήτημα ζωτικής, στην κυριολεξία, σημασίας να συνεχίσουν να συντηρούν και να ζωγραφίζουν τις φιγούρες των Δημιουργών, των Προανθρώπινων  Προγόνων. Εκείνων των Αρχέγονων Δυνάμεων στις οποίες χρωστάμε όλοι μας την ύπαρξη μας.

Ο Donny Woolagoodja μας συμβουλεύει να μεταχειριζόμαστε με σεβασμό το προσωπικό μας Wandjina αν θέλουμε μια καλή ζωή. Είναι λοιπόν ίσως πια καιρός να διευρύνουμε την αντίληψη μας και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε εκείνη την άλλη πλευρά των πραγμάτων που δεν γίνονται αντιληπτά με τις πέντε γνωστές μας αισθήσεις, αλλά με τις ψυχοδιανοητικές ικανότητες που όλοι μας διαθέτουμε. Και τότε ‘‘το Πνεύμα στα Σύννεφα’’ ίσως επιστρέψει και μας αγκαλιάσει χαρίζοντας μας ζωτική δύναμη και υγεία, ή με άλλα λόγια ένα βιοενεργειακό πεδίο δομημένο σύμφωνα με τους Φυσικούς Νόμους της Ζωής!

*Milky Way: κατά λέξη ‘‘γαλακτερός δρόμος’’ (και μια ‘‘ουρά σύννεφων’’ μοιάζει επίσης με ‘‘γαλακτερό δρόμο’’)

* Ο δρ. Ρος Άντεϊ του Νοσοκομείου Λόμα Λίντα της Καλιφόρνια, έχει διεξάγει έρευνες 15 ετών σχετικά με την επίδραση των μαγνητικών πεδίων πάνω στα ζωντανά κύτταρα. Σε μια επιστημονική διατριβή που παρουσίασε το 1987, με τίτλο Κυτταρικές Μεμβράνες, Ηλεκτρομαγνητικά Πεδία και Διακυτταρική επικοινωνία, εξηγεί πως η συνδυασμένη επίδραση δύο μαγνητικών πεδίων, ενός στατικού και ενός ταλαντευόμενου (όπως είναι τα πεδία της Γης και του Ήλιου), μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στις ορμόνες «χρονομέτρησης» διάφορων ζωντανών πλασμάτων.

 

* Η Αστρογενετική -η επιστημονική μελέτη (από τον Maurice Cotterell ) του τρόπου με τον οποίο τα ουράνια σώματα επιδρούν πάνω στους βιολογικούς ρυθμούς και τους γενετικούς παράγοντες- συγκεντρώνει έναν αριθμό από επιστημονικά παραδεκτά στοιχεία προκειμένου να αποδείξει πως τα ηλιακά σωματίδια μπορούν να επηρεάσουν την προσωπικότητα του ανθρώπου κατά τη στιγμή της σύλληψης του.

Έχει ανακαλυφθεί επιστημονικά πως οι αλλαγές στο αδύναμο μαγνητικό πεδίο της Γης προκαλούν γενετικές μεταλλάξεις στα κύτταρα που βρίσκονται στη διαδικασία της μίτωσης -μια μέθοδος πολλαπλασιασμού των κυττάρων που συμβαίνει κατά τη σύλληψη. Πειράματα που έγιναν κάτω από την επίβλεψη του δρ. Α. Λίμποφ του Ναυτικού Ινστιτούτου Ερευνών, στη Μπιθίσμπα του Μέριλαντ το 1984, πάνω σε ανθρώπινα κύτταρα που ονομάζονται ινοβλάστες, απέδειξαν πως οι μεταλλαγές των τοπικών μαγνητικών πεδίων επηρέαζαν τη σύνθεση του DNA μέσα στα κύτταρα.

Πηγές

Australia / Lonely Planet Publications

Παγκόσμια Ιστορία / Time Life Books

Μπρους Τσάτουιν / Τα Μονοπάτια των Τραγουδιών / Χατζηνικολή

Εγκυκλοπαίδεια Επιστήμη & Ζωή

A.P. Elkin, The Australian Aborigines / New York, Doubleday, 1964

A.G. Cairns-Smith / Τα Επτά Ίχνη / Κάτοπτρο

The Bulletin, September 26, 2000 (από συνέντευξη του Donny Woolagoodja.)

Adrian Gilbert & Maurice Cotterell / Οι προφητείες των Μάγια / Έσοπτρον

«Εξωτερικές Διαδρομές» © Ειρήνη Λεονάρδου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ" 10^ος  2004